De eerste International Conference on Computer Communication

Eind 1971 besefte Larry Roberts dat als het ARPAnet ooit meer zou willen worden dan een experiment het bestaan ervan aan het grote publiek bekend moest worden gemaakt. Hij wist dat het tijd was voor een publieke demonstratie en de ICCC die in oktober 1972 in Washington werd gehouden, leek de geschikte gelegenheid. [41] Met nog een jaar tijd riep Roberts Bob Kahn bij zich en gaf hem de opdracht de nodige voorbereidingen te treffen zodat een ARPAnet-demonstratie kon worden gegeven. Kahn's eerste stap was Al Vezza in zijn team te vragen. [42] Samen reisden ze in de volgende negen maanden de Verenigde Staten rond, maakten afspraken met de ARPAsites voor de ontwikkeling van interactieve toepassingen, overhaalden verschillende computerbedrijven om elk hun terminal naar het Washington Hilton te brengen en bovenal kregen ze AT&T zover dat er twee huurlijnen tot in het hotel kwamen. [43] Hun bedoeling was duidelijk: zoveel mogelijk verschillende terminals via een TIP met het ARPAnet verbinden en de gebruikers op de conferentie de mogelijkheid te geven ARPAnet te proberen.

Enkele dagen voor de conferentie kwam de eerste bedrijven in het Hilton in Washington aan. Hun terminals werden door het BBN-team aan de TIP verbonden en tegen de zaterdagavond (de conferentie begon op maandag) waren alle terminals aan de TIP gekoppeld. De zondag werd de TIP opgestart en begonnen de bedrijven en instellingen hun laatste testen. Om zes uur in de avond werd een groep VIP's uit Washington verwacht; enkele minuten voor hun aankomst vertelde Robert Metcalfe aan Al Vezza dat het ARPAnet packets verloor. Vezza contacteerde onmiddellijk het NCC bij BBN en zij sloten de onbetrouwbare communicatielijn af. [44] BBN's afstandsmanagementtechnologie had nooit meer nut bewezen dan op dit ogenblik. Later die avond kregen de genodigden een demonstratie van o.a. LOGO en PARRY, twee applicaties die op een hostcomputer werden opgestart. [45] De ICCC verzamelde de top van de netwerkwetenschappers uit de hele wereld, o.a. Remi Despres van het Franse Réseau Communication par Pacquet, Gesualdo LeMoli, een italiaanse netwerkwetenschapper, Kjell Samuelson van het Swedish Royal Institute, John Wedlake van British Telecom, Peter Kirstein van het University College London, Louis Pouzin die het Cyclades-programma aan het Institute Recherche d' Informatique et d' Automatique leidde en natuurlijk Roger Scantlebury en Donald Davies van het NPL. [46]

10/04/97