In deze rekening bleven de inkomsten en de uitgaven redelijk beperkt en ordinair.

De enige inkomsten van het ambacht waren afkomstig van haar eigen leden: naast de jaarlijkse bijdragen van de meesters, is het Joannes Simons die bij zijn aanstelling als nieuwe meester wat geld brengt in het laatje van het ambacht.

Twee derden van de uitgaven werd in beslag genomen door de religieuze kosten zoals de jaarlijkse betaling van de zielmissen, het huurgeld van de kapel en de 100 broden.

Het ambacht maakt nog winst, maar het positief saldo is net zoals de uitgaven en de inkomsten beperkt.

4.6 De 5de rekening van 01/01/1765 tot 31/12/1767 onder de rendant Gaspard De Millecamps[20]

Onder de eigen inkomsten zijn de jaarlijkse bijdragen van de 10 meesters van groot belang. Het ambacht verkocht ook een aanzienlijke hoeveelheid zilverwerk. Daarnaast was de terugvordering van een kapitaal van 700.0.0 van Dhr. J. G. Declerck een welgekomen inkomst voor het ambacht.

Deze inkomsten waren broodnodig voor de betaling van de gerechtelijke kosten en  de kosten van meerdere reizen, vervoer en vergaderingen. Opmerkelijk is de terugkeer van enkele economische uitgaven.

Daarenboven moest het ambacht een lening terugbetalen aan Dhr. J. Nuyttens van 350.0.0.

Hierdoor had het ambacht opnieuw een negatief saldo en steeg het verlies in vergelijking met de vorige rekening.

4.7 De 6de rekening: van 01/01/1768 tot 31/12/1770 onder de rendant Joos Alison[24]

Opnieuw zijn het de jaarlijkse bijdragen van de meester die het inkomen van het ambacht verzekeren. Deze inkomsten zijn echter beperkt gebleven en daarom was de lichting van het kapitaal van het koor van de St.-Maartenskerk ter waarde van 1400.0.0 dan ook noodzakelijk om de vele kosten te dekken.

Deze kosten van het ambacht bestaan hoofdzakelijk uit de reizen en uit de betaling van hun advocaten en hun agent in Brussel. Het ambacht was dus opnieuw betrokken in verschillende rechtszaken. Daarenboven moest het ambacht opnieuw een kapitaal terugbetalen van 723.12.6 aan Dhr. De Clercq. Een minderheid van de kosten vormen de gewone religieuze uitgaven en de aankoop van grondstoffen.

Het verlies is echter wel afgenomen, de lichting van het kapitaal van het koor van de St.-Maartenskerk heeft het verlies duidelijk binnen de perken gehouden.

4.8 De 7de rekening van 01/01/1771 tot 31/12/1773 onder de rendant Philip Devos[26]

4.8.3 Bespreking

4.9.2 Grafieken

4.9.3 Bespreking

4.10.1 Overzicht[35]

4.10.2 Grafieken

4.10.3 Bespreking

4.11.1 Overzicht[37]

4.11.2 Grafieken

4.11.3 Bespreking

In deze rekening van het ambacht komt het leeuwendeel van de ontvangsten uit de aanwerving van 2 nieuwe meesters (meestergeld en de aankoop van 2 naalden en een stoel aan het ambacht). Er werden ook 2 rondes gedaan en er werd een stoet georganiseerd.

Wat de uitgaven betreft, kennen de religieuze uitgaven een lichte stijging en wordt de rest van de uitgaven toegeschreven aan de corporatie op een procent na.  Naast de gewoonlijke religieuze kosten (intrest aan Dhr. Van Beveren en een aantal missen) werd ook een zielmis voor Dhr. Devos gehouden ter nagedachtenis van de gewezen deken van dit ambacht.

De geringe economische uitgaven bestaan uit de kosten bij het opknappen van het ambacht: in deze rekening gaat het om de aankoop van nieuwe gordijnen voor de kamer van het ambacht.

De corporatieve uitgaven zijn het grootst. Daaronder verstaan we de administratieve kosten, die hoofdzakelijk bestaan uit de bekostiging van 3 reisjes naar Gent, de briefwisseling en de uitbetaling van een knecht voor zijn geleverde diensten aan het ambacht gedurende 3 jaar en tenslotte, zoals gewoonlijk, betaalde het ambacht de intrest aan Juffr. Devos voor het geleende kapitaal. Daarnaast werd ook een aanzienlijk bedrag besteed aan gerechtelijke kosten zoals de bezoldiging van advocaten en agenten.

Het verlies is in vergelijking met de vorige rekening opmerkelijk gedaald. De overdracht van het verlies van de voorgaande rekening gebeurde niet correct: in plaats van een negatief saldo van 68.14.3 werd een negatief saldo van 126.6.0 opgenomen onder de post van de uitgaven.

4.12  De 11de rekening van 05/01/1783 tot 31/12/1785 onder de rendant Pieter Waldack   [41]

4.12.1 Overzicht   [42]

4.12.2 Grafieken

4.12.3 Bespreking

De eigen ontvangsten van deze rekening bestaan voor 90% uit de opbrengsten van de 5 gedane rondes. De overige 10% komen van het leergeld van Augustinus Opdewinckel. Daarentegen werden in deze rekening geen nieuwe meesters aanvaard.

In deze rekening stellen we vast dat na de korte opbloei van de religieuze uitgaven in de vorige rekening, deze uitgaven nu en in de volgende rekeningen steeds meer terrein zullen moeten afstaan. De religieuze kosten bestaan hoofdzakelijk uit de traditionele intrest aan Dhr. Van Beveren en de herdenkingsmissen. Ook de economische kosten zijn dezelfde als in de voorgaande rekeningen: herstellingskosten, maar ze zijn zo miniem dat ze nog geen 1% uitmaken van de totale uitgaven en niet werden opgenomen in het cirkeldiagram.

De corporatieve kosten nemen het grootste deel in  beslag van de  totale uitgaven. Daaronder vinden we de administratieve uitgaven zoals de briefwisseling, intrest, vergaderingen, reizen en het pensioen van Francis d'Haene, knecht van dit ambacht. Ook in deze rekening werden geen ophefmakende rechtszaken bekostigd, maar wel adviezen betaald aan advocaten en aan procureur Vandemaele. Het negatief saldo van de vorige rekening van 6.9.0 werd niet correct overgenomen. De overdracht vermeldt 3.4.6 bij de uitgaven. Het verlies begint stilaan weer groter te worden.

4.13 De 12de rekening van 01/01/1786 tot 31/12/1788 onder de rendant Petrus Laheyne   [46]

4.13.1 Overzicht[47]

4.13.2 Grafieken

4.13.3 Bespreking

Zoals in de vorige rekening reeds het geval was zijn de ontvangsten van het ambacht puur eigen ontvangsten. Bijna de helft van deze ontvangsten wordt in beslag genomen door de meestergelden van de 3 nieuwe meesters. Daarenboven moet elke toekomstige meester een verzoek indienen om als meester aanvaard te worden in het ambacht. Dit zorgt ook voor een opbrengst bij het ambacht. Er werd 1 leergeld betaald en 5 rondes gedaan. Tenslotte werd ook nog een voorschot van de rendant aan het ambacht opgenomen in deze rekening.

De uitgaven worden grotendeels ingenomen door de corporatieve en de economische kosten. De economische uitgaven bestaan voornamelijk uit de meestervergoeding. Hierbij werd de kapitaalkas van het ambacht verdeeld onder de verschillende meesters. De religieuze uitgaven zijn opnieuw afgenomen tot 2%. De corporatieve uitgaven bevatten onder de administratieve uitgaven de ordinaire kosten zoals de uitbetaling van het pensioen van een knecht en de intresten, de vergaderingen, de briefwisseling en een reis naar Gent. De gerechtelijke kosten bestaan uit de bezoldiging van de agent Becker te Brussel en een  notaris. De overdracht gebeurde correct. Het resultaat is opnieuw negatief, namelijk een verlies van 129.16.0 wat het begin aankondigt van het einde van de glorierijke periode van de zilversmeden.

4.14 De 13de rekening van 01/01/1789 tot 31/12/1793 onder de rendant Augustin Vandewinckele[50]

4.14.1 Overzicht   [51]

4.14.2 Grafieken

4.14.3 Bespreking

Deze laatste rekening beslaat een periode van 8 jaar waarin heel wat gebeurde ( o.a. verschillende rechtszaken). Het is ook een periode die het einde aankondigt van het ambacht van de zilversmeden.[54]

De eigen inkomsten werden vooral verworven uit de 6 gedane rondes. Er werden 5 requestes ingediend, maar geen enkele nieuwe meester werd aanvaard. Daarnaast werden er 3 leergelden betaald, een aantal nieuwe kronen verkocht en een aantal oppositiekosten werden geïnd. Tenslotte werd een obligatie van Pieter Verbeke van 700.0.0 opgelicht om het proces "Alison" te financieren en werd een obligatie verkocht aan Dhr. Priester Devos en zijn zus en dit ook om de hoge gerechtelijke kosten te financieren.

De uitgaven worden dus grotendeels ingenomen door de corporatieve uitgaven en de kosten uit de kapitaalkas, meer bepaald de gerechtelijke kosten. Verschillende processen overlappen elkaar en kosten het ambacht handenvol geld.

De zaak "Alison", de zaak "Boucquillon", ... doen de kosten voor advocaten, deurwaarders, procureurs, getuigen, de proost Declerq en dagvaardigingen flink oplopen. Dit heeft ook zijn weerslag op de administratieve kosten zoals de toename van het aantal vergaderingen, reizen naar Brussel en Gent en een stijging van de kosten voor de briefwisseling. 

De religieuze uitgaven bereiken een laagtepunt: ze maken slechts 1% uit van de totale uitgaven. Ook de economische kosten zijn hier van geen belang. Dankzij de verkoop en de oplichting van die obligaties blijft het verlies nog binnen de perken en bedraagt het iets minder dan het verlies in de vorige rekening. De terugbetaling van de geleende kapitalen aan Devos en Verbeke betekenen een zware kost voor het ambacht.

4.15 Vergelijking van de verschillende rekeningen van het ambacht

Tenslotte wordt hier op zoek gegaan naar bepaalde evoluties binnen “de uitgaven”, “de inkomsten” en “de saldi”. Er zal getracht worden om deze evoluties te verklaren aan de hand van de lectuur van het rekeningenboek van het ambacht in de tweede helft van de 18^de eeuw.

4.15.1 De ontvangsten

4.15.1.1 De totale ontvangsten

Aangezien de periodes, die de 13 rekeningen beslaan, niet altijd gelijk zijn, is het noodzakelijk om bij het overzicht en de vergelijking van de totale inkomsten te werken met de gemiddelde jaarlijkse totale inkomsten.  Deze worden onderverdeeld in de gemiddelde jaarlijkse eigen inkomsten, de gemiddelde jaarlijkse vreemde inkomsten en de gemiddelde jaarlijkse kapitaalkas.

De gemiddelde totale inkomsten van het ambacht kennen ups en downs en algemeen is een  licht stijgende trendlijn merkbaar. Vooral wanneer er een lening werd aangegaan, stegen deze inkomsten. Indien we deze leningen buiten beschouwing laten, zouden we kunnen vaststellen dat de gemiddelde jaarlijkse inkomsten schommelen tussen 50.0.0 en 220.0.0. 

4.15.1.2 De eigen inkomsten

De eigen inkomsten bestaan hoofdzakelijk uit de jaargelden, de meestergelden en de leergelden[55]. Deze inkomsten spelen een belangrijke rol bij de totale inkomsten. Hun procentueel belang is wel afhankelijk van het feit of het ambacht een lening aanging of niet. De pieken in deze grafiek worden gecompenseerd door de dalen in de grafiek van het procentueel aandeel van de kapitaalkas in de totale inkomsten.

4.15.1.3 De vreemde inkomsten

De vreemde inkomsten, die hoofdzakelijk bestaan uit de verkoop van zilverwerk, bleven gering. Toch werd er in de 18^de eeuw veel zilverwerk aangekocht door zowel de geestelijke als de wereldlijke elite, maar daar werd niets van teruggevonden in de rekeningen.

4.15.1.4 De kapitaalkas

Wanneer de nood het hoogst is, doet het ambacht beroep op derden: ze gaan een lening aan en betalen hiervoor een jaarlijkse intrest[56]. De schuldenberg wordt echter zo groot dat het ambacht voortdurend  nieuwe leningen moet aangaan om het vorig geleend kapitaal terug te kunnen betalen. Deze leningen boden op korte termijn wel een oplossing, maar op lange termijn waren de jaarlijkse intresten en de afbetaling van het geleende kapitaal een zware financiële last voor het ambacht[57]. Een overzicht van de aangegane leningen door het ambacht bij derden is terug te vinden bij de bestudering van de kapitaalkas bij de uitgaven.

4.15.2 De uitgaven

4.15.2.1 De totale uitgaven

Ook bij de bestudering en de vergelijking van de totale uitgaven moet rekening gehouden worden met het feit dat niet alle rekeningen een periode van twee jaar beslaan. De eerste rekening beslaat een periode van 10 jaar en de laatste rekening een periode van 4 jaar. Om een correct beeld te verkrijgen moet de gemiddelde jaarlijkse uitgave berekend worden van elke rekening. Op die manier kunnen de verschillende rekeningen met elkaar vergeleken worden.

Ook bij de uitgaven schommelen de bedragen van jaar tot jaar en is er een licht stijgende trendlijn vast te stellen.

4.15.2.2 De religieuze uitgaven 

Tussen 1745 en 1775 kenden de religieuze uitgaven enkele hoogtepunten in de rekeningen. Het ambacht nam vóór 1776 veel intenser deel aan het religieuze leven[58] dat een kenmerkend onderdeel was van het ambachtelijk leven in de stad:

1)      De aankoop en de versiering van een reliek en reliekhouder en de verschillende kosten die daarbij kwamen kijken.

2)      Daarnaast nam het ambacht ook deel aan de H. Sacramentsprocessie die jaarlijks werd georganiseerd in Kortrijk.

3)      Jaarlijks werden er 100 broden geschonken aan de arme mensen van de stad als een caritatief gebaar.

4)      Tenslotte valt het ook op dat de zielmissen ter herdenking van de overleden leden van het ambacht met zang en lezingen werd begeleid en het ambacht daar ook een hoge prijs voor moest betalen.

Na 1776 zijn de religieuze uitgaven nog van weinig belang en ze bestaan meestal uit de volgende kosten: het huurgeld van de St.-Joriskapel en de jaarlijkse zielmissen. In 1775 werden er nog 100 broden geschonken, maar daarna nam het ambacht deze caritatieve zorg niet meer op zich.

4.15.2.3 De economische uitgaven 

De economische uitgaven hebben nooit een belangrijke rol gespeeld in de totale uitgaven. Meestal bestonden deze kosten uit: de herstelling van materiaal, aanpassingen in de werkplaats of  de aankoop van nieuwe materialen zoals naalden en edelmetaal. In de 12^de rekening kenden de economische uitgaven een hoogtepunt door de uitbetaling van  een meestervergoeding.

4.15.2.4 De corporatieve uitgaven

Het overgrote deel van de uitgaven van het ambacht zijn corporatieve uitgaven. Deze uitgaven kunnen onderverdeeld worden in administratieve en gerechtelijke uitgaven.

De administratieve uitgaven

Deze uitgaven bestonden hoofdzakelijk uit:

1)   De betaling van de knaap die de ambachtsleden moest op de hoogte brengen van zielmissen, feesten of vergaderingen[59].

2)  De reizen die gemaakt werden naar andere Vlaamse steden zoals Brussel, Gent,…, daarbij inbegrepen het vervoer naar en het verblijf in deze steden.

3)  De vergaderingen van het ambacht in verschillende herbergen[60]: de kosten bestonden hoofdzakelijk uit de maaltijden en de huur van het vergaderlokaal. Het ambacht had een aantal vaste herbergen waar ze hun vergaderingen hielden: “De gouden leeuw”, “Den ouden handboge”[61] in de Handboogstraat, ”In den staelen boge”[62] in de St.-Janstraat, “St.-Amand” en “ Het Handvat” op de Graanmarkt, “De Katte” in de Kortrijkstraat en “De Schaeck” op de Grote markt. Het voorlezen van de rekeningen gebeurde steevast in de herberg in de  kelder van het stadhuis “De Raadskelder”[63].

4)  Het ambacht moest ook hoge jaarlijkse intresten betalen voor het kapitaal dat zij  geleend hadden van Dhr. Nuyttens, Dhr. J.G. Declerck, Dhr. Vissens en Dhr. en Juffrouw Devos.

5)  De kosten van de briefwisseling bleven echter beperkt.

De gerechtelijke uitgaven

Het aandeel van de gerechtelijke kosten is afhankelijk van het voeren van belangrijke processen waarin het ambacht betrokken was. Deze kosten bestonden hoofdzakelijk uit het betalen van procureurs, advocaten, getuigen, …. Ook de gewone administratieve kosten liepen daarbij op, zoals de briefwisseling, de reizen, … . Meestal zijn deze processen discussies tussen het ambacht en meester-kandidaten die niet aanvaard werden in het ambacht of discussies tussen het ambacht en hun meesters of processen rond het wangedrag van de meesters. De informatie in de rekeningen over de aanleiding van de processen is karig, waarschijnlijk om de naam en faam van het ambacht te beschermen.

1) De zaak “Jean-Babtiste Vandenhende”[64] ( 1762-1773)

Hij was een goudsmid uit Oudenaarde die zich wilde vestigen in Tielt, dat deel uitmaakte van de kasselrij Kortrijk. Het ambacht van de edelsmeden in Oudenaarde had reeds een positief antwoord geformuleerd op de vraag van Jean-Babtiste Vandenhende. De nering van Kortrijk wou dit echter koste wat kost verhinderen,  omdat ze geloofde dat op die manier het aantal edelsmeden zou toenemen en dat controle haast onmogelijk zou worden. Er zou een veel te grote concurrentie ontstaan tussen de edelsmeden van het platteland en de edelsmeden van de stad Kortrijk.  Ze spraken de hogere instanties aan en kregen hun zin: Jean-Babtiste Vandenhende mocht zich niet in Tielt vestigen als goudsmid.

2) De zaak “Alison”[65] (1792-1796)

Guillaume-Constantin Alison de Jonge was 12 jaar leerling in het ambacht van de zilversmeden[66]. Hij diende een verzoekschrift in om als meester van het ambacht aanvaard te worden. Dat werd hem geweigerd omdat er te weinig werk was en omdat er al veel te veel meesters waren in vergelijking met het toegelaten aantal. Wanneer Petrus Waldack sterft op 23 april 1787 probeert Alison het nog een keer. In 1788 volbrengt hij zijn meesterproef en wordt meester in dat zelfde jaar. Op 13/01/1789 ondertekent hij reeds een rekening. Maar vanaf 1792 beginnen de problemen tussen het ambacht en G.-C. Alison en diens vader, ook meester van het ambacht. Op 7 januari weigeren zowel Alison d’Oude  als Alison de Jonge te betalen bij de ronde. Ook worden zij op 10 juni niet vermeld op de lijst van de betalers van een ronde. Met als gevolg dat zij ook geen intrest ontvingen in april 1795. Er volgt een aanslepend proces dat het ambacht veel geld zal kosten.

3) De zaak in verband met zilveren en platina gespen[67] (1789)

Het ambacht betaalde op 30 juli 1789 aan deken J.L. Deprez in Gent een bedrag van 26.19.0. Dit bedrag was het aandeel van  het ambacht in de onkosten betreffende het indienen van een verzoek aan het Gouvernement om te beletten dat er zilveren en platina gespen zouden gemaakt worden.

4) De zaak Boucquillon[68] (1789-1798)

Op 8 april 1789 dient Petrus Jacques Boucquillon een verzoek in bij het Gouvernement van Brussel met de vraag of hij als meester aanvaard kan worden en of hij zich als meester zou mogen vestigen in Tielt. Het ambacht had eerder verschillende aanvragen van P. Boucquillon verworpen omwille van fraude  en ook zijn meesterproef werd niet goedgekeurd[69]. Op 17 april 1790 verzette het ambacht zich tegen de inmenging van het Gouvernement van Brussel en liet notaris Vanmarcke daarover een specificatie opstellen. Dhr. J. Veys en Dhr. A. Larmuseau uit Tielt  moesten delen in de kosten die het ambacht had bij het indienen van de smeekbede van P. J. Boucquillon bij de Raad Fiscaal van Vlaanderen te Gent en het Gouvernement van Brussel. P.J. Boucquillon zal in 1795 nogmaals een verzoek indienen, maar pas in 1798 zal hij tot meester benoemd worden.

5) De zaak “Juffr. Dewaele”[70] (1761)

Juffrouw Dewaele was een zilversmid van de stad Kortrijk die het niet zo nauw nam met het verbod om metalen voorwerpen bedekt met goud of zilver te verkopen. Het ambacht kwam dit echter op het spoor en zij moest hen een boete betalen. Die boete bedroeg 20.0.0 en werd door Dewaele betaald. Dewaele zette echter haar praktijken verder en kwam nogmaals in aanvaring met het ambacht dat nu een proces aanspande tegen haar. Het proces vond plaats te Gent op 17, 18 en 19 juni 1761 en het ambacht deed daarbij beroep op advocaat Lannoy. Er werd een akkoord gesloten tussen beide partijen waarbij Juffrouw Dewaele haar winkel moest sluiten en de kosten van het proces moest betalen.

6) De zaak “Devos”[71] (1760-1764)

Dhr. P. Devos had een klacht geuit tegenover het ambacht. Enkele meesters, Charles Desmit, Gapard De Millecamps en H. Vanleerberghe, spanden daarom een proces aan tegen Dhr. P. Devos om zijn ongelijk te bewijzen. Hierbij werd een getuige opgeroepen uit Duinkerke, sergeant Snauwaart van het regiment Barwijk, die een verklaring aflegde bij het ambacht. Het ambacht nam Dhr. Lannoy onder de arm als advocaat in deze zaak. De uitspraak van het proces kwam er op 24 december 1764. Het hof verklaarde dat de argumenten in de klacht van P. Devos ongegrond waren en eiste dat P. Devos de kosten van het proces betaalde. P. Devos betaalde de kosten, maar dreigde in beroep te gaan bij de Raad van Vlaanderen. P. Nolf, J. Alison en J. Veys stonden borg voor de uitvoering van het vonnis dat werd voorgelezen in het stadhuis.

7) De zaak “de stad Meulebeke”[72] (1762)

Eén of meerdere leden van het ambacht hadden in Meulebeke iets mispeuterd, waardoor de schepenen en de officieren van Meulebeke op bezoek kwamen bij het ambacht. De kwestie werd blijkbaar niet opgehelderd, want een proces werd opgestart in Meulebeke. Daarbij moesten G. De Millecamps en Charles Desmit verscheidene keren naar Meulebeke reizen om het ambacht te vertegenwoordigen. Zij deden hierbij beroep op de advocaten Lannoy en Robijn en de procureurs Narbonne en De Zuttere. Het proces had plaats op 30 en 31 oktober en op 12, 21 en 30 december. Er werden verschillende getuigen opgeroepen zoals: Isabella Montens, Clara Montens en haar dochter uit Peireboom, Petrus en Pieter de Roughe uit Gent  en Joseph Doom. Wat de uitspraak van het gerecht was, werd niet in de rekeningen vermeld.

8) De zaak “Marie van Ronse”[73] (1759-1762)

Wat deze vrouw gedaan heeft om in aanvaring te komen met het ambacht, werd niet in de rekening opgenomen. Het proces liep van 1759 tot 1762, waarbij het ambacht beroep deed op advocaat Delannoy. Het vonnis in deze zaak werd uitgevoerd door de schout van Kortrijk, Jan-Babtiste Seghers.

4.15.2.5 De kapitaalkas

 4.15.2.6 Het saldo

Wat de gemiddelde saldo’s betreft, kan vastgesteld worden dat het ambacht over een periode van 48 jaar geen grote verliezen of winsten boekte. Deze vaststelling is vanzelfsprekend aangezien  zowel de gemiddelde jaarlijkse inkomsten als de gemiddelde jaarlijkse uitgaven een licht stijgend verloop kennen doorheen de rekeningen. De winsten en de verliezen compenseren elkaar en zorgen ervoor dat de trendlijn evenwijdig loopt met de X-as.

Er moet echter rekening gehouden worden met het feit dat het ambacht verschillende pogingen ondernam om het verlies in te perken. Deze “achterpoortjes” kunnen het beeld van het jaarlijks saldo in de rekeningen vertekend hebben.

1) Het ambacht “vergat” soms om het verlies van het voorgaande boekjaar over te dragen naar het volgende boekjaar. Wanneer er daarentegen winst was, gebeurde de overdracht wel perfect.

2) Het ambacht ging vaak een lening aan, wanneer de kosten te hoog werden en niet meer gedekt konden worden met de gewone inkomsten van het ambacht. Het nadeel was dat zij een hoge intrest moesten betalen. Vaak werd een geleend kapitaal dat het ambacht moest terugbetalen, gefinancierd door het kapitaal van een nieuwe lening, waardoor de kapitaalschuld bleef stijgen.

3) Het ambacht had aan Dhr. Nuyttens een obligatie toegekend die ze vroegtijdig moesten lichten om kapitaal bijeen te brengen om de gerechtskosten te betalen.

4) In de eerste rekening werden de leden van het ambacht verplicht een bedrag te lenen van het ambacht, maar in de tweede rekening had het ambacht blijkbaar geld nodig en vroeg zij al deze bedragen terug van haar leden.

5) Het aantal rondes werd vergroot en het bedrag dat elke meester moest bijdragen tot deze ronde werd ook opgetrokken.

6) Het aantal religieuze en economische uitgaven werd  beperkt om de groeiende corporatieve (voornamelijk gerechtelijke) kosten te compenseren.

7) Het aantal meesters bedroeg in de laatste rekening vijftien. Zoals later uitgebreid besproken zal worden, oversteeg het ambacht voortdurend de wettelijk toegelaten hoeveelheid meesters. Misschien was dit een poging van het ambacht om zo haar eigen inkomsten te vergroten. Nieuwe meesters betekenden meestergelden en meer meesters betekenden meer jaargelden als inkomsten van het ambacht.