Besluit

Mensen communiceren via hun tuinen. Net zoals ze voor een bepaald imago bepaalde kleren dragen en met een bepaalde auto rijden, doen ze ook in de tuin aan impression management. Nochtans is dit geen bewuste handeling. Elke respondent richtte zijn tuin naar zijn persoonlijke smaak in. Toch zijn er types en trends in de tuinsector te herkennen. De verklaring hiervoor is te vinden in het concept ‘life style’. De meeste mensen kiezen voor een bepaalde stijl of format en gaan deze op een persoonlijke wijze invullen. Aldus ontstaan back- en frontstage, een vermenging van de persoonlijkheid en de format waarbij men desgewenst meer of minder identiteit en meer of minder format in de tuin exposeert. Het gevolg is dat iedereen zijn individuele identiteit in de tuin terugvindt, maar er toch tuintypes bestaan.

Aldus worden life styles, maar ook klassen doorgegeven aan de straat. Vanuit het onderzoek kan men echter concluderen dat de klassenstratificatie van Bourdieu zijn band met de realiteit begint te verliezen, ten voordele van de life styletheorieën. Zo kan men vermoeden dat iedereen nog wel een klassengevoelen heeft en dat mensen ook nog in klassen denken, maar dat ze de klassen niet meer correct inschatten. Het onderzoek bracht ook een mogelijk nieuwe scenario aan het licht. Zo zou de verticale stratificatie plaats beginnen ruimen voor een horizontale ordening. In dat geval zou de economische klasse met uiterste cultivatie tegenover de intellectuele klasse met losbandige natuur komen te staan. Anders gesteld lijkt het mogelijk dat de klassenstrijd tussen tuinen zich niet langer afspeelt tussen verschillende tuinen met verschillende soorten tuinornamenten, maar wel tussen tuinen mét tuinornamenten en tuinen zonder.

Tot slot is er kitsch. Ook al is bijna alles kitsch, toch wordt deze pejoratieve benaming meestal aan zinloos en brollig fabriekswerk gekoppeld. Meestal staat het ook voor een gebrek aan originaliteit. Toch lijkt de tuinkitschtuin (8) origineler dan de formele modeltuin (1), evenals de formele tuin van respondente 4 uit een boekje leek weggelopen en het tuinkaboutertuintje van respondent 8 nu niet echt het archetype van een tuinblad lijkt. Met fabriekswerk kan men authentieke tuintjes creëren, terwijl men met originele planten nog altijd typische serituinen kan fabriceren! Wordt het dus geen tijd dat men naar het geheel van het ontwerp kijkt?