Hoe een tanende wereldmacht moeizaam EU-lidstaat werd/wordt. Een analyse van de commentaren in drie voorname Britse kranten op de Europese integratie tussen 1950 en 1997. (Philip Maelfait)
| home | lijst scripties | inhoud | vorige | volgende |
De vergadering van staatshoofden en regeringsleiders vindt plaats tussen 2 en 4 december maar ook in de dagen die er vlak aan voorafgaan, wordt er al aandacht aan besteed.
The Times brengt een overzicht van de zaken die de Britse delegatie zou willen gerealiseerd zien op 30 november. Uit de titel van het artikel blijkt dat het vooral om gematigde hervormingen gaat[440]. In het begin van het artikel wordt dit nog eens herhaald. Er wordt gezegd dat de Britse premier Thatcher maandag naar Luxemburg zal vliegen om er de Europese top bij te wonen, waarvan Britse officials hopen dat er een bescheiden vooruitgang zal komen in het complexe probleem van hervormingen van de EEG. Er wordt nog aan toegevoegd dat de nadruk op het woord ‘bescheiden’ ligt[441]. Daarna wordt nagegaan welke de terreinen zijn waarop Groot-Brittannië vooral op zoek is naar vooruitgang. Er worden er drie erkend: de creatie van een echte gemeenschappelijke markt tegen 1992, het versnellen van de beslissingsprocedure en een nauwere samenwerking op het vlak van buitenlands en veiligheidsbeleid[442].
Ook nog op 30 november is er op pagina 9 plaats gemaakt voor een opiniestuk. Er wordt in terugverwezen naar de top in Milaan in juli van hetzelfde jaar. Die top was zeker geen succes ten gevolge van de onenigheid onder de staatshoofden en regeringsleiders. Maar sinds die tijd onderscheidt de krant wel een zekere vooruitgang in de discussie over hoe het nu verder moet en ook al een mate van akkoord[443]. Er blijven natuurlijk wel nog problemen bestaan, zoals de rol van het Europees Parlement of het verminderen van stemmen bij unanimiteit en het afschaffen van het vetorecht. In verband met het eerste willen, volgens de krant, landen als Italië of België heel veel macht aan het Parlement geven maar dit is niet aanvaardbaar voor een aantal andere lidstaten, waaronder Groot-Brittannië[444]. Het tweede probleem wordt echter gezien als het belangrijkste en het moeilijkste om op te lossen. Het is duidelijk voor The Times dat het recht op veto een rem is als men wil komen tot een ware interne markt. Maar de krant voegt er wel aan toe dat een lidstaat nog steeds in staat moet zijn haar eigen vitale belangen te verdedigen en te weigeren om een compromis te aanvaarden[445].
Enkele dagen later, op 2 december, springt op de frontpagina van The Times, een artikel in het oog met de titel, “Britain puts brake on radical EEC reforms” of, ‘Groot-Brittannië verhindert verregaande hervormingen’. In het artikel zelf wordt voorspeld dat er waarschijnlijk slechts een beperkt aantal en bescheiden hervormingen zullen volgen uit de Europese top. De verantwoordelijkheid hiervoor zou door Frankrijk en de Europese Commissie bij Groot-Brittannië gelegd worden; de Britse delegatie wordt beschuldigd van ‘verborgen protectionisme’. Denemarken zou zich ondertussen wel bij Groot-Brittannië aangesloten hebben in het verzet tegen radicale hervormingen, zoals het geven van uitgebreide bevoegdheden aan het Europees Parlement of het totale afschaffen van controle over het verkeer van mensen, goederen, diensten en kapitaal[446].
In een ander artikel op dezelfde dag wordt de top in Luxemburg een strijd genoemd tussen ‘minimalisten’, geleid door Groot-Brittannië en Denemarken en ‘maximalisten’, met Italië en Nederland op de voorgrond[447]. De krant gaat verder met te zeggen dat de Britten het over bepaalde onderwerpen wel eens zijn met hun partners, niet in het minst over de vraag van Thatcher voor minder strikte regelgeving. Maar het belangrijkste punt zou de interne markt zijn, het totale opheffen van de interne grenzen tegen 1992 en de creatie van een ‘Europa zonder grenzen’. Met betrekking tot grenscontroles is Groot-Brittannië van mening dat, door het feit dat het een eiland is, er een strikte controle nodig blijft voor drugshandel, terrorisme, immigratie en gezondheid van planten, dieren en mensen[448].
In The Guardian vinden we het eerste belangrijke artikel op diezelfde tweede december. In de titel alludeert de krant op de afhankelijkheid van de bereidheid tot het sluiten van een compromis, om tot hervormingen te kunnen komen op de top: “EEC summit hopes of reform depend on spirit of compromise”. In het artikel klinkt het dat er nog een grote kloof bestaat tussen de landen die een radicale versterking van de instellingen van de Gemeenschap wensen aan de ene kant en landen die de controle zelf in handen willen houden aan de andere kant, en dat daardoor de afloop van de top nog onzeker is[449]. Even verder volgt dan de waarschuwing dat zowel de Denen als de Italianen het akkoord dat op de top wordt gesloten nog kunnen blokkeren. De eersten omdat het te verregaand zou zijn en de laatsten omdat het juist niet ver genoeg zou gaan[450]. Maar de krant zegt dat er ‘gisteren’ enkele beslissende toegevingen werden gedaan en dat er op het diplomatieke front stijgende verwachtingen voor een wezenlijke vooruitgang of zelfs voor een echte doorbraak, zijn[451]. The Guardian ziet drie terreinen waarop de gesprekken zich vooral concentreren: een overgang van een unanieme naar een meerderheidsbesluitvorming, meer wetgevende bevoegdheden voor het Europees Parlement en nauwere samenwerking tussen de lidstaten op het vlak van buitenlands beleid[452]. Daarna wordt er op vrij positieve wijze gesproken over de positionering van Groot-Brittannië. Die zou, in tegenstelling tot de Britse reputatie van tegenwerking, verzoenend zijn. Het land wil wel nog steeds bij alle nieuwe regels aangaande grenscontroles de garantie voor blijvende nationale verantwoordelijkheid voor zaken van gezondheid en veiligheid, maar al bij al zou de Britse premier Thatcher ongewoon open van geest voor de hervormingen, afreizen naar Luxemburg[453].
Op 3 december vinden we in The Times een artikel met de titel: “EEC split on reform dims early optimism – Thatcher’s patience wears thin as summit slows to a ‘snail’s pace’ ”. Het eerste deel van de titel wordt uitgewerkt in de eerste zinnen van het artikel; er wordt gezegd dat het oorspronkelijke optimisme over de mogelijke hervormingen in de EEG aan het verdwijnen is. Na de eerste dag van de top te Luxemburg, zou er serieus getwijfeld worden aan de mogelijkheid om snel te komen tot een echte interne markt en een vrij verkeer van goederen en personen[454]. Meer informatie over het tweede deel van de titel (het feit dat het geduld van premier Thatcher opraakt door het trage tempo in de discussies) volgt daarna. De Britse premier, Margaret Thatcher zou almaar meer geďrriteerd raken door de lange discussies over de inhoud van de Eenheidsmarkt. Deze irritatie zou volgens de krant bij haar collega’s zorgen voor een angstig terugdenken aan de ‘vulkanische uitbarsting’ waarmee ze de vorige top in Milaan verknalde[455].
Ook The Guardian maakt op dezelfde dag (3 december) in de titel van een artikel allusie op het trage verloop van de gesprekken; zelfs een kleine bom, die duidelijk hoorbaar ontplofte vlakbij het gebouw waar men aan het vergaderen was, zou niet voor een versnelling kunnen hebben gezorgd: “Bombing fails to speed up EEC summit talks”. De krant zegt in het artikel zelf dat Thatcher naar verluidt woedend was ten gevolge van het zeer langzaam vorderen van de gesprekken. Nogal sarcastisch wordt ook opgemerkt dat het ontploffen van een kleine bom dichtbij de strengbewaakte EEC gebouwen een van de weinige concrete gebeurtenissen was[456]. Ondanks het trage verloop van de gesprekken, tekent de krant toch signalen op van vertrouwen dat er uiteindelijk toch een akkoord zou kunnen worden bereikt over een beperkt aantal hervormingen[457].
In de editie van 4 december botsen we in The Times op een artikel waarvan de titel vrij positief is. Een compromis over de hervormingen lijkt in de maak: “EEC edges towards compromise on reforms”. In het artikel klinkt het dat na twee dagen van intens debat en afwisselend tekenen van hoop en wanhoop, er een pakket van voorgestelde maatregels in de maak leek ‘gisteravond’. De maatregels zouden betrekking hebben op een aanpassing van de macht van het Europees Parlement, op de uiteindelijke opheffing van handelsgrenzen, op een gemeenschappelijke buitenlandse politiek en op de geleidelijke uitwerking van een economische en monetaire unie. Volgens The Times zou een toegeving van de Britse premier Thatcher over monetaire unie, dit compromis mede mogelijk gemaakt hebben[458]. De auteur besluit het artikel met te zeggen dat ‘bronnen die de gesprekken van nabij volgen’ toegeven dat het hier niet een triomfantelijke afloop betreft maar dat er toch een zekere vooruitgang bewerkstelligd werd[459].
In een opiniestuk op pagina 15 (nog steeds 4 december) wordt het Europese Monetaire Systeem één van de grootste succesverhalen binnen de EEG genoemd en de krant zegt het jammer te vinden dat Groot-Brittannië er niet toe behoort. Maar de ideeën die de Europese Commissie in dit verband op de top naar voor bracht, doet ze af als onrealistisch en ‘futuristisch’. Er wordt wel toegegeven dat een echte interne markt een gemeenschappelijke munt vereist maar de tolmuren zouden al sneller kunnen opgeheven worden, zonder dat er al van een eenheidsmunt sprake is[460].
The Guardian interpreteert de gebeurtenissen op een negatievere manier. Deze krant benadrukt in een artikel op 4 december dat er blijkbaar nog steeds geen volledig akkoord over het geheel van maatregelen is, zoals blijkt uit de titel van een artikel in The Guardian, op de frontpagina: “Summit package in the balance”. Deze stelling wordt bevestigd in het artikel waarin gezegd wordt dat de staatshoofden en regeringsleiders van de lidstaten ‘gisteravond’ nog steeds geen akkoord hadden gesloten over de gematigde voorstellen tot constitutionele hervormingen. Maar volgens de krant ziet het er naar uit dat de afloop een overwinning zal betekenen voor Thatcher en de andere ‘minimalisten’[461]. Even verder wordt gezegd dat er toch nog stokken in de wielen kunnen worden gestoken door landen, zoals Denemarken, die nog niet overtuigd zijn van het nut van hervormingen[462]. Waarna de, volgens The Guardian, belangrijkste veranderingen worden opgesomd. Opvallend in de bewoordingen hier is het feit dat men de veranderingen heel erg minimaliseert; er verandert volgens de krant niet echt veel. Genoemd worden: een licht afbouwen van het recht op veto in de wetgeving van de Gemeenschap, een warrig geformuleerd engagement in monetaire en economische integratie, een beperkte uitbreiding van de rol van het Europees Parlement en een officieel vastleggen van reeds bestaande procedures voor overleg om te komen tot een gemeenschappelijk buitenlands beleid[463]. Over de rol van Thatcher wordt ook nog iets gezegd: alhoewel Groot-Brittannië een van de grootste voorvechters is van een verder afschaffen van nationale grenzen met het oog op een vrijere handel, drong ze erop aan dat Groot-Brittannië zelf wel grenscontroles moet behouden, omdat eilanden anders zouden moeten behandeld worden. De Ierse premier, Garret Fitzgerald, zou zich ondertussen aangesloten hebben bij dit ‘eiland-idee’[464].
Op 5 december wordt de voorzitter van de Europese Commissie, Jacques Delors, geciteerd in The Times. Hij zou het compromis over de hervormingen in de EEG verwelkomd hebben. De voorstellen die Thatcher als ‘bescheiden’ had beschreven, zou hij beschouwen als de basis voor het toekomstige uitzicht van Europa[465].
Op dezelfde dag is er wel ook minder positief nieuws: er wordt gezegd dat er geruchten de ronde doen dat Denemarken en Italië op het punt staan het hardbevochten compromis de grond in te boren; Denemarken omdat het te ver zou gaan, Italië omdat het niet ver genoeg zou gaan. Maar zowel Thatcher, Kohl als Mitterand willen het hervormingsproces nu achter de rug hebben[466]. Daarna worden de belangrijkste punten die uiteindelijk op de top besloten werden, opgesomd. The Times noemt hierbij een zevental zaken waarbij toch opvalt dat als eerste de ‘deregulatie’ genoemd wordt, waarschijnlijk niet toevallig net iets waar Thatcher voor ijverde. Andere punten die worden genoemd zijn de afspraak om tegen 1992 een echte interne markt te hebben, het stellen van een Economische en Monetaire Unie als uiteindelijk doel, het wegwerken van ongelijkheden tussen rijkere en armere regio’s in Europa door middel van een cohesiefonds, het geven van nieuwe uitstel- en amenderingsbevoegdheden aan het Europees Parlement, het aanmoedigen van technologisch onderzoek en coördinatie en het voornemen om overleg te plegen in aangelegenheden van buitenlandse zaken[467].
In een artikel op de zesde pagina van The Guardian van 5 december wordt gemeld dat de voorstellen voor hervormingen aangevallen worden door enkele vurige voorstanders van ‘Europa’. Zoveel blijkt al uit de titel: “EEC reforms attacked by ardent Europeans”. In het artikel wordt gezegd dat het akkoord van Luxemburg toegejuicht wordt door Groot-Brittannië en Denemarken maar afgekeurd door Italië. Maar bovenal zouden de twee Europese instellingen die het meest belang hadden bij een herverdeling van de macht, de Europese Commissie en het Europees Parlement, zwaar teleurgesteld zijn over het bereikte akkoord[468]. Ondanks het feit dat Commissievoorzitter Delors eerst voorspelde dat de Europese bevolking het akkoord op dezelfde manier zal bekijken als de originele samenkomst die aanleiding gaf tot het ontstaan van de EEG, halverwege de jaren 1950, was hij hiervan veel minder overtuigd, eens terug in Brussel. Deze laatste opmerking wordt door The Times nooit gemaakt. Toen zou hij gezegd hebben dat de Commissie op meer gehoopt had maar dat het akkoord niettemin een akkoord betrof dat voor vooruitgang staat en dat we nu maar moesten proberen om er dynamiek in te krijgen[469]. Volgens de krant was de voorzitter van het Europees Parlement, Pierre Pflimlin veel explicieter in zijn commentaar: terwijl volgens Delors er nog niets beslist is, noemt Pflimlin de top een grote teleurstelling een gemiste historische kans[470]. De houding van het Parlement kan volgens de krant wel eventueel voor problemen zorgen. Het kan de voorstellen niet volledig blokkeren maar wel gebruik maken van andere wijzen van protest, onder andere weigeren om deel te nemen aan de consultatieprocedures. Bovendien, wordt hier aan toegevoegd, kunnen er nog altijd problemen rijzen met de nationale regeringen, die de krant als de echte machtscentra beschrijft, zelfs als het voorstel de tegenstand en het protest van het Europees Parlement overleeft[471]. Daarna worden enkele nationale regeringen die voor moeilijkheden kunnen zorgen, aangehaald: Groot-Brittannië, Griekenland, Italië en Denemarken die elk hun redenen daarvoor hebben. Groot-Brittannië door Thatchers instinctieve afkeer van sociale wetgeving en EEG-reglementering, de Griekse regering zal aarzelen door haar focus op herverdeling van rijkdom die ze ziet als de prioritaire taak van Europa, de Italiaanse omdat ze verder wilde gaan in de hervormingen en de Deense omdat ze minder ver had willen gaan[472]. Het artikel wordt met een niet echt positieve noot afgesloten want zelfs al zouden al deze nationale regeringen hun bezwaren opgeven, het akkoord moet dan nog worden geratificeerd door de twaalf nationale parlementen, wat nog maanden kan aanslepen[473].
Er volgen nog wel heel wat artikels maar er werden geen nieuwe elementen in gevonden die kunnen bijdragen tot het schetsen van een nauwkeuriger beeld van de opinie van The Guardian.
In een opiniestuk op 6 december wordt de mening van de Britse premier, dat de top gezorgd heeft voor een bescheiden maar nuttige vooruitgang in de ontwikkeling van de Gemeenschap, volkomen realistisch genoemd[474]. Volgens The Times werd de grootste vooruitgang geboekt op het terrein waar Groot-Brittannië dit het meest wilde; er is namelijk een principieel akkoord over het feit dat de interne markt een zone zonder grenzen moet worden waarbinnen het vrije verkeer van goederen, personen, diensten en kapitaal is gegarandeerd[475]. De krant sluit het artikel af met te zeggen dat de Gemeenschap nog een lange weg heeft af te leggen maar dat de voorstellen die op de top in Luxemburg werden gedaan in de goede richting gaan en realistisch van aard zijn[476].
Op 18 december wordt door The Times gemeld dat de ministers van de EEG verklaard hebben een eind gemaakt te hebben aan het ‘Euro-pessimisme’[477]. In het artikel wordt deze uitspraak dan verklaard. De ministers van buitenlandse zaken van de lidstaten van de EEG zouden de overblijvende punten van onenigheid hebben weggewerkt en zijn gekomen tot een alomvattende ‘Akte van Europese Unie’, waarbij Groot-Brittannië, Frankrijk en West-Duitsland samen een halt toegeroepen hebben aan het ‘Euro-pessimisme’. Dit nieuws kwam er nadat er eerder deze maand nog ongerustheid was over het feit of het hardbevochten compromis van de top in Luxemburg wel zou standhouden[478].
De Daily Mail besteedt in feite helemaal geen aandacht aan de Europese top van Luxemburg. De enige keer dat die vermeld wordt is in een artikel dat over de bom gaat en verschijnt op 3 december. De titel spreekt over een terrorist die de beveiliging omzeild heeft[479] maar in feite is dit nogal sterk uitgedrukt aangezien het om een heel lichte bom ging die niemand verwondde en nauwelijks de vergaderingen verstoorde. Inhoudelijk ingaan op de politieke beslissingen doet deze krant echter helemaal niet.
In de dagen voor de top blikken zowel The Times als The Guardian vooruit op wat besproken zal worden. Ze hebben daarbij vooral aandacht voor de Britse eisen en wensen.
Tijdens de top klagen beide kranten over het trage verloop van de gesprekken en berichten ze over elke vordering die gemaakt wordt.
Na de top gaan zowel The Times als The Guardian de reactie na in de verschillende kampen maar heel uitgebreid is dit niet.
De Daily Mail heeft helemaal geen aandacht voor de top in Luxemburg.
|
|
”
[440] TT, 30.11.1985, p.4, titel: “Britain hopes for modest reforms at EEC summit”.
[441] TT, 30.11.1985, p.4: “Mrs. M. Thatcher flies to Luxemburg on Monday to attend the European summit which British officials hope will achieve ‘modest progress’ on the complex issue of EEC reform. The emphasis is on the word ‘modest’. ”
[442] TT, 30.11.1985, p.4: “The British are looking for progress on three main areas: creation of a genuinely open market between member countries by 1992, ways of speeding decision-taking, and closer cooperation on foreign and security policy.”
[443] TT, 30.11.1985, p.9: “The European Community summit in Milan in July was not a happy occasion due to unproductive discord from Community’s leaders… Since July there has been a good deal of movement about the way to proceed, and a certain amount of agreement.”
[444] TT, 30.11.1985, p.9: “… Another question of contention is the role of the European Parliament; Italy and Belgium want to transfer major power to it but this is not acceptable to a number of others, including Britain.”
[445] TT, 30.11.1985, p.9: “The most difficult question remains the reduction of unanimity voting and the removal of the veto which obstructs progress towards a genuinely internal market. It is of course inevitable that a nation’s right to define its own genuinely essential interest and to refuse to compromise, must be retained.”
[446] TT, 2.12.1985, p.1: “The European summit…now looks likely to adopt only a limited and modest set of proposals to reform the EEC… France and the Brussels Commission both accuse Britain of ‘backdoor protectionism’… Denmark joined Britain in applying the brakes to radical reforms such as decisive powers for the European Parliament and the total abolition of controls over the movement of people, goods, services and capital…”
[447] TT, 2.12.1985, p.4: “The Luxemburg summit looks like being a battle between the ‘minimalists’, led by Britain and Denmark and the ‘maximalists’, led by Italy and the Netherlands.”
[448] TT, 2.12.1985, p.4: “On some issues the British will be in tune with their partners, not least over Mrs. Thatcher’s demand for ‘deregulation’… But the heart of the matter is the internal market, the complete abolition of trade barriers by 1992, and the creation of a ‘Europe without frontiers’… On frontier controls, Britain insists that as an island it must keep strict control over drugs, terrorism, immigration and plant, animal and human health.”
[449] TG, 2.12.1985, p.6: “The outcome still hangs in the balance: there remain deep divisions between the countries that want a radical streaming of Community machinerie and those who want to keep control firmly in their own hands.”
[450] TG, 2.12.1985, p.6: “Any agreement that emerges from the summit could be blocked by the Italians because it is too modest, or by the Danes for going too far.”
[451] TG, 2.12.1985, p.6: “But yesterday brought a series of significant negotiating moves and concessions. On the diplomatic fringes there was a rising expectation of substantial progress, if not breakthrough.”
[452] TG, 2.12.1985, p.6: “The reform talks have concentrated on three areas: a move from unanimous to majority decision-making… a louder legislative voice for the European Parliament and closer cooperation in foreign policy.”
[453] TG, 2.12.1985, p.6: “Hopeful is the fact that Britain, long held to be the main obstacle to progress, has taken a notably conciliating line throughout the reform talks… Britain still insists that any new rules on frontier controls should include continuing national responsibility for health and security matters… Mrs. Thatcher is said to be coming to Luxemburg with an unusually open mind about the emerging reform.”
[454] TT, 3.12.1985, p.1: “Initial guarded optimism over EEC reform and the future shape of Europe began to evaporate last night as the leaders at the Luxemburg summit ended the first day seriously at odds over achieving a full internal market and the free movement of people and goods cross their frontiers.”
[455] TT, 3.12.1985, p.1: “Mrs. Thatcher was becoming increasingly irritated with lenghty discussions on the definition of the Common Market. This raised fear of another ‘volcanic erruption’ by Mrs. Thatcher of the kind which reduced the last summit at Milan to ashes.
[456] TG, 3.12.1985, p.28: “Mrs. Thatcher was reportedly infuriated by the slow progress… In one of the few concrete events of yesterday a small bomb exploded a few hundred yards from the tightly guarded summit headquarters in the EEC complex.”
[457] TG, 3.12.1985, p.28: “There was still some confidence here that there will be at least broad agreement on a modest range of reforms."
[458] TT, 4.12.1985, p.1: “After two days of intense debate and alternating hope and despair, the EEC summit meeting was last night emerging with a broad package of proposed reforms on power for the European Parliament, the eventual abolition of trade barriers, a common foreign policy, and the ‘progressive realization’ of an economic and monetary union. A concession of Mrs. Margaret Thatcher on monetary union was seen as having paved the way for a possible compromise.”
[459] TT, 4.12.1985, p.1 : “Sources close to the talks say it is not a triumphant outcome, but that it does constitute forward movement.”
[460] TT, 4.12.1985, p.15: “The European Monetary System can be accounted as one of the greater successes of the EEC, and it is a matter of regret that Britain is not a full member. But the ideas for its development tabled by the Commission are dreamlike and futuristic. Eventually, a true ‘internal market’ must be enhanced by the availability of a common currency. But the customs barriers can disappear well before the foreign exchange kiosks.”
[461] TG, 4.12.1985, p.1: “European Community leaders last night were still seeking agreement on a modest package of constitutional changes… it looks like the outcome will be a victory for Mrs. Thatcher and the other ‘minimalists’…”
[462] TG, 4.12.1985, p.1: “A hefty spanner could still be heaved into the fragile works by countries which, like Denmark, remain unconvinced of the need for reform.”
[463] TG, 4.12.1985, p.1: “…the package would feature: marginal erosion of the national right of veto on Community legislation; a loosely worded commitment to monetary and economic integration; limited extension of the role of the European parliament…and codification of existing procedures for decision making on common foreign policy.”
[464] TG, 4.12.1985, p.1: “Although Britain is in the forefront of the movement to sweep away the many remaining national barriers to free trade, Mrs. Thatcher insisted that Britain must retain frontier controls. Islands, she said, should be treated differently… the Irish Prime Minister, Dr. Garret Fitzgerald. He too argued the island cause…”
[465] TT, 5.12.1985, p.1: “Mr. J. Delors…warmly welcomed the compromise achieved over the EEC reforms… he decided to support the what Mrs. Thatcher described as ‘modest proposals’, on the grounds that they laid the foundations for the future shape of Europe.”
[466] TT, 5.12.1985, p.7: “…rumours swept through the conference centre that Denmark and Italy were about to destroy the hard-won compromize… Denmark because they went too far, Italy because they did not go far enough. But Thatcher, Kohl, Mitterrand were determined to get the reform proces out of the way.”
[467] TT, 5.12.1985, p.7: “The main points to emerge from the summit are: deregulation…, internal market is to be completed by 1992…, agreement on the goal of Economic and Monetary Union…, disparities between richer and poorer member states are to be reduced, a policy known as ‘cohesion’…, the European Parliament is offered new formula under which it can delay and amend legislation…, encourage technological research and coordination…, member states will consult each other on foreign policy…”
[468] TG, 5.12.1985, p.6: “The Luxembourg deal was wholeheartedly supported by Britain and Denmark,and strongly opposed by Italy… But the outcome utterly disappointed the two EEC institutions with the greatest interest in a transfer of power…: the Brussels Commission, and the European Parliament.”
[469] TG, 5.12.1985, p.6: “The Commission president, Mr. Jacques Delors…said in Luxembourg…that in years to come, European citizens would regard it in the same light as the original conference which led to the founding of the EEC in the mid 1950s. Back in Brussels yesterday, he was less impressed. ‘The Commission hoped for more, but it is nevertheless a compromise for progress, which we must now try to transform into a dynamic compromise’, he said.”
[470] TG, 5.12.1985, p.6: “Nothing had been gained, and nothing had been lost, he said. The parlementarian president, Mr. Pierre Pflimlin, was more explicit. The summit, he said, had been a major disappointment, and a historic opportunity had been lost.”
[471] TG, 5.12.1985, p.6: “Parliament cannot block the proposals…but a range of protest options has already been discussed… by refusing to take part in consultation procedures… If it surmounts next week’s parliamentary hurdle, the Luxembourg deal still faces formidable threats from the real powers in Europe: the national parliaments.”
[472] TG, 5.12.1985, p.6: “… the Prime Minister’s (Thatcher) instinctive hatred of social engineering and EEC red tape… Greece has an important reserve, based on the government’s belief that Europe’s main priority should be redistribution of wealth…Italy wanted more dramatic reforms…the Copenhagen government and parliament think it goes too far…”
[473] TG, 5.12.1985, p.6: “Even if all these national objections are lifted, the deal still has to be ratified by 12 national parliaments.”
[474] TT, 6.12.1985, p.17: “The Prime Minister’s opinion of the outcome of the European summit is that it represents a modest but useful step forward in the development of the Community… this reaction is thoroughly realistic.”
[475] TT, 6.12.1985, p.6: “The biggest advance has been in the area where Britain most wanted to see it. It has been agreed in principle that the internal market consists of an area without frontiers in which the free movement of goods, persons, services and capital is ensured.”
[476] TT, 6.12.1985, p.6: “But the Community has still a hard road to travel… What can firmly be said of the proposals of Luxemburg is that they point in the right direction and…are firmly rooted in the possible.”
[477] TT, 18.12.1985, p.5, titel: “EEC ministers agree to tackle Euro-pessimism”.
[478] TT, 18.12.1985, p.5: “After fears that the hard-won compromises over EEC reform achieved at the Luxemburg summit earlier this month, might collapse, European foreign ministers yesterday smoothed over the remaining differences and adopted an all-embracing Act of European Union, with Britain, France and West-Germany uniting to declare an ‘end to Euro-pessimism’.”
[479] DM, 3.12.1985, p.2, titel: “Bomb at summit – Car terrorist pierces massive security ring”.