Woord vooraf

Bijna twee jaar geleden las ik in Volvo magazine een artikel over Volvo Cars Gent. Een onderwerp voor mijn eindverhandeling had ik nog niet, maar het artikel liet me toen al niet meer los. Ik kreeg het idee om naar het verleden van deze autoassemblagevestiging terug te grijpen. Het resultaat daarvan hebt u nu in handen. Deze eindverhandeling was echter nooit voltooid geweest zonder de bijdragen en steun van volgende personen. Dit is de geschikte plaats om hen te bedanken, en de lezer te herinneren aan hun bijzondere rol in de verwezenlijking van deze eindverhandeling.

In de eerste plaats wil ik mijn promotor Patrick Pasture bedanken voor het aanvaarden van mijn voorstel en de uitstekende, kritische begeleiding. Ook Geert Van Hootegem, mijn copromotor, dank ik voor de inwijding in de arbeidsverhoudingen tijdens de interactieve en boeiende colleges Sociologie van de Industriële Relaties. Daarnaast maakte hij ook opmerkingen bij het hoofdstuk over de nieuwe productieconcepten. Verder wil ik Gregory Vercauteren en Rik Huys niet vergeten te vermelden. Zij gaven me bijkomende literatuur, tips, en informatie. Tijdens de sessies in het seminarie sociale geschiedenis leverden Leen Van Molle, Ruth Timmermans en mijn medestudenten opbouwende kritiek, en brachten ook zij nieuwe visies aan.

Ik ben de werknemers van Volvo Cars Gent ten zeerste dankbaar. Carlos Geleyte speelde mijn eerste vragen door aan communicatiemanager Mark De Mey. Die leverde mij op zijn beurt de gewenste informatie. Conny Geldhof van Public Relations begeleidde me steeds tijdens de lunchpauzes. Ik moet er ook op wijzen dat ze zich steeds inzette om mij de nodige informatie te bezorgen. HR-manager Rita Pardon stelde me de essentiële verslagen van de ondernemingsraad ter beschikking, en was steeds bereid om mijn vragen te beantwoorden. Annie De Smet was een heel fijne collega tijdens de lange dagen op de personeelsdienst, evenals directiechauffeur Freddy Paelinck, die steeds bereid was om technische zaken te verklaren, ondanks dat ik regelmatig zijn bureau inpalmde. Katrien Ally bezorgde me de ondernemings-CAO’s. Bovendien vergeet ik nog een heleboel andere Volvo-medewerkers en stagiairs, wiens behulpzaamheid ervoor zorgde dat ik steeds met plezier terugkeerde.

Ik dank in het bijzonder de personen die tijd wilden vrijmaken om mijn vragen te beantwoorden. Robert Bequé, jarenlang fabrieksdirecteur en afgevaardigd beheerder, boeide me met het verhaal over zijn jaren bij Volvo Cars Gent. Richard Aerts vulde mijn informatie verder aan op o.a. organisatorisch gebied, en leende me een videofilm over Volvo. Met communicatiedirecteur Guido De Vilder had ik een leerrijk gesprek over het verleden, maar ook het heden, en bovendien kreeg ik nog bijkomende informatie mee. Hoofdafgevaardigden Remi Mertens en Danny Heirbrant vertelden me zonder omwegen over de posities van vakbonden en directie.

Verder wijs ik op de verdiensten van de archivarissen van het KADOC te Leuven en het AMSAB te Gent, provinciaal secretaris (CCMB) Rudi Derycke, en gewestelijk secretaris (CMB) Albert Moerman, bij de zoektocht naar bijkomende informatie.

Ik ben mijn ouders en grootouders heel dankbaar. Zij hebben me steeds gesteund in het volbrengen van mijn studies. Mijn ouders stelden regelmatig hun wagen ter beschikking voor de talrijke verplaatsingen en gaven de nodige financiële ondersteuning. Ook ben ik mijn zus, vrienden en medestudenten dankbaar voor hun ideeën, begrip, steun en vriendschap.

Bonheiden, 30 juli 2002