Voorwoord

Lange tijd is Vlaanderen in de ban gebleven van haar klassieke reeksen en van de buitenlandse creaties. De laatste tien jaar is er geleidelijk een Vlaams, alternatief beeldverhaal ontstaan met ruimere leefmiddelen. Al enige tijd koester ik een bijzondere interesse voor beeldverhalen die iets anders brengen. Maar dat is pas het gevolg geweest van een ontvoogding tegenover de vaak povere lecturen uit mijn puberjaren. Het is een weg geweest van verdieping en geleidelijke ontdekkingen. En die weg kent weinig wegwijzers. Omdat het onderwijs de beeldcultuur maar zeer traag binnenloodst zijn de andere maatschappelijke actoren vaak een serieuze stap voor. Meer aandacht aan visuele expressievormen zou een ruimer publiek moeten leiden tot kwalitatiever materiaal dan hetgeen vaak door de commerce wordt opgedrongen. Maar natuurlijk moet kritische toetsing daarmee gepaard gaan. Ik wilde hier een aftastende poging ondernemen voor wat betreft de andere strip in Vlaanderen.

Eerst wil ik prof.dr. Johan Swinnen bedanken die aan mijn medestudenten en mijzelf de ruimte heeft gelaten onze favoriete onderwerpen te benaderen. Hopelijk kan de opleiding Cultuurwetenschappen, die zijn collega’s en hijzelf verzorgen, blijven bestaan en groeien. Vervolgens wil ik het Centrum van het Beeldverhaal in Brussel bedanken, zowel voor de stage die ik daar liep als voor deze studie. In het bijzonder bedank ik Willem Degraeve en het personeel van de bibliotheek. Tenslotte gaat een gedachte uit naar vrienden en familie en een dankwoord aan Delphine Opstaele voor het nalezen van de teksten.

Sébastien Conard