DANKWOORD.

         Nu  deze eindverhandeling is afgewerkt, zou het bijzonder ongepast zijn om de mensen te vergeten die mij tijdens het maken van deze eindverhandeling hebben geholpen en gesteund.

                   In de eerste plaats gaat mijn dank uit naar mijn promotor, professor Louis Vos, die altijd klaar stond om ingeleverde hoofdstuk na te lezen en te bespreken. Zijn eerlijke mening en geduld hebben er voor gezorgd dat ik steeds op een historische correcte manier werkte aan deze eindverhandeling.Daarnaast wil ik ook Bart De Wever bedanken die mij vooral geholpen heeft bij de aanzet van dit onderzoek.

                   Ook Renaat Dedygere, mijn leraar geschiedenis in het Don Boscocollege in Kortrijk, verdient een woord van dank. Zonder hem zou ik waarschijnlijk nooit de keuze gemaakt hebben om geschiedenis te studeren.

                   Vervolgens wil ik ook de mensen van het Taal Aktie Komitee bedanken. Zij stonden altijd zeer open en enthousiast ten opzichte van mijn onderzoek. Ik denk hierbij vooral aan Guido Moons, Bart De Valck en Arnout Van Den Broeck. Zonder hun bereidwillige medewerking was deze eindverhandeling onmogelijk geweest.

                   Verder wil ik zeker ook mijn ouders bedanken. Zonder hun vertrouwen en steun zouden het maken van deze eindverhandeling, maar ook mijn studies in hun geheel, veel moeilijker zijn verlopen. Ook voor het nalezen van deze verhandeling en de betoonde interesse wil ik hen bedanken. Datzelfde geldt ook voor Dries, An, Jovanka en Stein, die steeds klaar stonden met goeie raad of een bemoedigend schouderklopje.

                   Gelukkig gaat studeren niet enkel om examens en verhandelingen. In dat opzicht wil ik al mijn vrienden en studiegenoten bedanken die de laatste vier jaar bijzonder aangenaam hebben gemaakt. Ik denk hierbij vooral aan Kris, Bart, Ward, Peter, Pieter, Leen, Maarten, Kathlijn, Maaike, Clio, Hans, Lieve, Stijn, de rest van de Camillo Torres – bende en de mensen van de chiro.

                   Tenslotte wil ik ook mijn vriendin Evelien bedanken. Voor het nalezen en de steun, maar vooral om, wanneer het nodig was, mij deze eindverhandeling eens te doen vergeten.