Dankwoord

Een eindwerk schrijf je nooit alleen, er zijn altijd mensen die links en rechts wat hebben geholpen of een woordje uitleg hebben gegeven. Bij mijn eindwerk gaat deze hulp echter verder en bijgevolg is dit dankwoord langer dan de obligate dankbetuigingen in enkele regels. Er zijn zoveel mensen die belangeloos hun tijd en energie in mijn werk hebben gestoken, zoveel mensen die ik hier dus even wil vermelden. Het zou onrespectvol zijn om het niet te doen, want het afgelopen jaar heb ik meer dan eens gemerkt hoe belangrijk ze stuk voor stuk geweest zijn.

Eerst en vooral wil ik mijn promotor, professor Jan Baetens, bedanken. Het is de taak van een promotor om zijn studenten raad te geven, op koers te houden en waar nodig bij te sturen. Professor Baetens heeft meer gedaan dan gewoon die taak op zich nemen. Zijn inzichten, zijn andere kijk op de zaak en de voortdurende impuls om de dingen niet conventioneel te benaderen noch ze als vanzelfsprekend te beschouwen, zijn van een zeer groot belang in dit eindwerk. Ik hoop dat zijn enthousiasme en interesse doorschemeren in deze tekst.

Vervolgens zijn er drie mensen die de cruciale startpunten voor deze verhandeling hebben geleverd. Bij een gebrek aan theoretische teksten, waren de interviews met Willy Van Poucke (VAR), Hubert Van Herreweghen (hoofd van de Dienst Drama van de openbare omroep 1960-1980) en Bavo Dhooge (auteur van Sedes & Belli. Salieri ) van cruciaal belang. Van Poucke zorgde voor een heldere kijk op de VRT-VAR als economisch boekbedrijf, met Van Herreweghen ging ik terug in het verleden van de fictiereeksen van de openbare omroep en Dhooge informeerde me uitvoerig over het werk van de scenarioschrijver en novelisator.

Daarna volgden de archiefbezoeken. Ook deze steunen op de medewerking van meer dan één persoon. In het VRT-archief in het Amerikaans theater te Brussel stonden Albert Maene en zijn mederwerkers allemaal voor me klaar. Tussen het opzoekwerk door vertelden ze me over de evolutie van de persdienst en in de VRT-kantine werd er lustig gediscussieerd over welke novelisaties ik waar nog zou kunnen vinden.

Een van die plaatsen was het Wettelijk Depot in de Albertina Bibliotheek. Opnieuw had ik het geluk op geweldige mensen te stoten; de bibliothecarissen van de Koninklijke Bibliotheek verleenden al hun medewerking. Ik kon zoveel boeken opvragen als ik wenste, en tijdens al mijn fotografiewerk werd stilzwijgend een oogje dichtgeknepen.

Maar ook vrienden, familie en kennissen bleken in het bezit te zijn van novelisaties, films, series wat me een niet onaardige persoonlijke collectie opleverde. Ik wil hier speciaal Geertje Verberkt bedanken voor het gebruik van haar video-archiefje van Sedes & Belli.

Dan zijn er nog een aantal personen die ervoor hebben gezorgd dat ik op het juiste spoor zat. Hierbij denk ik dan aan Peter Decroubele (VRT) die me wegwijs maakte in de hiërarchie van de openbare omroep en op pad hielp om de juiste mensen te vinden. Els van de Perre, de redactiesecretaris van DW&B bracht me in contact met Hubert Van Herreweghen. Rheinhilde de Wit (Hoofd Dienst Drama VTM) schetste me kort en bondig de novelisatiepolitiek van de commerciële omroep. De sprekers en participanten van het congres over novelisatie (26-29 november 2003) te Leuven en Louvain-la-Neuve, zorgden elk met hun eigen inzichten voor boeiende ideeën omtrent novelisatie. Professor J. Lambert gaf me meer dan meer dan één tip over goede studies voor mijn onderzoek.

Tot slot zijn er nog de mensen die het op het einde het hardst te verduren krijgen. Een enorme dank je wel aan Elly Servranckx, Lien Cornelis,… voor het naleeswerk en het vereenvoudigen van mijn soms gewrongen stijl.

Buiten categorie: mijn ouders voor het luisteren naar de problemen, en gewoon om er ‘te zijn’

En als allerlaatste, maar zeker niet de minste, Jelle Van den Bergh, zonder wie het cdrom schijfje bij dit werk er misschien niet was geweest, en er zeker nooit zo goed had uitgezien. Zijn inzicht om in HTML te vertalen wat ik visueel voor ogen had, was geweldig en de vormelijke credits voor deze bijlage sta ik dan ook met plezier en niet zonder enige trots aan hem af. Bedankt voor al de werkuren en voor zoveel meer.

Kristien Lindemans

KU Leuven

Germaanse Talen

Departement Literatuurwetenschap

Mei 2004