Gesprek [1]

(Amir Afrassiabi)

Die verdomde vraag weer
"Waar kom je vandaan?"
Haar blauwe blik penetreert
mijn verbrande huid.
Ik wend mijn blik af
van de spleet tussen haar borsten.

"Laat mijn herinneringen begraven zijn
in oude inheemse kasten
naast de aarden potten en de lampen,"
zeg ik,

"laten we een vuur aanleggen."
Zij blijft stil.
Met die witte spleet in haar lage hals
blijft ze stil.
Mijn ontembare blik
dwaalt verder.

Ik zeg:
"Haal de wereldkaart van de muur,

spreid hem over de tafel.
Laten we daarna een vuur aanleggen
en wachten tot het as wordt,
dan de as verspreiden,
zolang ze nog warm is.
Let op je vingers.
Pak een schep, lepel of zoiets.
Strooi niet op één plek.
Houd je hand omhoog.
Strooi haar over de hele wereld."
Ze blijft stil.

Met die blauwe blik
blijft ze stil,

alsof ze haar vraag vergeten is.
Ik zeg: "Kijk toch.
Kijk naar deze verspreide zwarte punten en vlekken."

Plotseling wordt ze wakker.
De slapende schoonheid
wordt uit haar eeuwige slaap gewekt.
Ze kijkt en zegt:
"Ik geloof dat de kaart brandt
Jouw zwarte punten en vlekken
breiden zich uit."

"Soms gebeurt dat," zeg ik,

"je moet voor de as zorgen.
Ze mag heet zijn,
maar niet verbrandend."

Voorwoord

De realisatie van deze scriptie zou niet mogelijk zijn geweest zonder de bijdrage van de vele mensen die ik op mijn zoektocht heb ontmoet.

In de eerste plaats wil ik mijn promotor Professor Reynaert bedanken voor de steun en de begeleiding doorheen mijn studiejaren aan de Universiteit Gent en in het bijzonder bij het tot stand komen van deze scriptie.

Tevens gaat mijn dank uit naar de vele mensen die bereid waren mee te werken aan dit onderzoek: de respondenten van de interviews, de mensen met wie ik vele gesprekken voerde en mijn vrienden/vriendinnen die met hun suggesties een bijzondere bijdrage hebben geleverd.

Een speciaal woord van dank voor de redactie van MO* Magazine die mij de verslagen van de focusgesprekken met allochtonen ter beschikking heeft gesteld.

Een bijzonder woord van dank voor Yinthe en Mirre, mijn twee lieve dochters, voor hun geduld bij een soms onbereikbare papa. Ook wil ik Veerle en Wouter bedanken voor het vele verbeterwerk, hun taalkundige adviezen en opbouwende kritiek.

Ook een woord van dank voor de stads- en aanverwante diensten voor hun bereidwilligheid om de nodige informatie te bezorgen, in het bijzonder de diensten die actief zijn op het terrein van het beleid ECM.

Tot slot een woord van dank aan Frank die mij heeft bijgestaan bij computer- en softwareproblemen.

In deze scriptie worden heel wat mensen geciteerd. Er is steeds voor gezorgd om dit zo accuraat mogelijk weer te geven. Mochten hierbij toch fouten in de scriptie geslopen zijn, dan zijn deze volledig de verantwoordelijkheid van de ondergetekende auteur.

Met de hoop op een harmonieuze multiculturele samenleving dank ik allen die zich in het verleden ingezet hebben, zich vandaag inzetten en dat in de toekomst zullen doen voor de realisatie ervan.

Marc Vercoutere

Gent, juli 2005

[1] http://www.aidainternational.nl/literatuur/poezie/Amir%20Afrassiabi/Gesprek.html (31/07/2005)