WOORD VOORAF

«Expleto libro, referatur gratia Christo;

Nomen scriptoris non pono, quia ipsum laudare nolo.»[1]

In tegenstelling tot de kopiist in bovenstaande citaat, wil ik hier niet Christus maar wel de mensen die me bij het schrijven van deze scriptie met raad en daad hebben bijgestaan “laudare”. Net als een middeleeuws handschrift was deze verhandeling immers niet het werk van één maar wel van velen.

Een eerste woord van dank gaat uit naar mijn promotor, Professor Dr. de Hemptinne, wiens motivering van het onderwerp me meteen aansprak en op wiens deskundige advies ik gedurende twee jaar kon terugvallen.

Ook de medewerkers van het Grootseminarie in Brugge zijn mijn dank verschuldigd. Antoon Vanhuyse, een goeie kennis en zelf werkzaam in het Grootseminarie, wees mij er de weg. Verder werd ik er steeds goed onthaald en dankzij de bereidwilligheid van Professor Priem kon ik er een schat aan handschriften raadplegen.

Ten slotte ben ik mijn ouders dankbaar. Hun financiële maar vooral emotionele steun gedurende mijn vier jaar durende opleiding Geschiedenis, maakten het mij mogelijk deze scriptie tot een goed einde te brengen. De corrector, mijn “moe”, dank ik in het bijzonder voor het nalezen én corrigeren van voorliggende verhandeling.

[1] MEINSMA, K.O., Middeleeuwse bibliotheken, p. 47.