DANKWOORD

Een eindverhandeling schrijft men alleen.  Nog veel te vaak geschiedt het eigenlijke onderzoek al even eenzaam.  Een goede omkadering en steun uit de meest diverse hoek betekenen veel.  In de eerste plaats wil ik dan ook mijn promotor bedanken.  Marnix Beyen wist in het begin van het vorige academiejaar mijn nieuwsgierigheid te prikkelen met een thema in de rand van het centrum van de Belgische politiek: het (vroeger uitgeoefende) beroep als medebepalende determinant voor het parlementair handelen van een Volksvertegenwoordiger.  In de afgelopen twee jaar heeft hij me verder begeleid in dit 'nieuwsoortig' onderzoek en hielp hij me meermaals over (on)verwachte klippen die met elke studie gepaard gaan.

Tijdens mijn onderzoek kreeg ik steun, raad en hulp van de diensten van Kamer en Senaat.  De dienst Documentatie en Archief van de Belgische Kamer van Volksvertegenwoordigers ontving me hartelijk en beantwoordde ook nadien snel en accuraat mijn 'parlementaire vragen'.  Archivaris Lutgarde Aerts verdient hier een speciale vermelding.  Af en toe wordt in deze verhandeling naar de Senaat verwezen, met specifieke vragen over de Hoge Vergadering kon ik bij archivaris Veronique Laureys terecht.

De studie spitste zich toe op leerkrachten-kamerleden.  Marc Depaepe en Mark D'hoker van de afdeling historische pedagogiek van deze universiteit beantwoordden mijn specifieke vragen over de opleiding en het statuut van leerkrachten.  Ze wezen me ook op minder gemakkelijk op te sporen studies: onuitgegeven verhandelingen of heel recente werken en artikels.  Louis Van Beneden, oud-secretaris-generaal van de grootste onderwijzersvakbond, hielp me op weg in de wirwar aan regelgeving rond onderwijs en politiek.

Vele van de protagonisten in deze verhandeling zijn naast leerkracht-kamerlid ook leerkracht-schepen of -burgemeester geweest.  Enkele grote en kleine, Vlaamse, Waalse en Brusselse gemeenten stuurden bio- en bibliografische informatie over 'hun' leerkracht in de Kamer tijdens de jaren 1950 door.  Ze staan vermeld in het biografisch repertorium.

Ten slotte maar zeker niet in het minst zijn er nog diegenen aan wie ik veel meer dan alleen maar dank

verschuldigd ben.