Voorwoord

Een voorwoord heeft meestal iets weg van een ‘verplicht nummertje’. Als al het ‘serieuze’ werk achter de rug is, worden enkele mensen in de rapte nog bedankt voor de hulp. Nu ik zelf zo’n verhandeling heb geschreven, kijk ik daar toch iets oprechter tegenaan. Ik merk nu pas goed hoe afhankelijk ik was van al die hulp. Zonder deze mensen zou deze verhandeling er zeker niet uitzien zoals dat nu het geval is.

In de eerste plaats moet ik zeker mijn promotor, prof. K. Malfliet, bedanken. Ze heeft mij op weg geholpen en bijgestuurd, terechtgewezen en aangemoedigd. En los daarvan heeft ze mij toch de nodige vrijheid gegeven om er zelf iets van te maken. Een verhandeling schrijven heeft op het eerste gezicht iets beangstigend, maar dankzij haar ben ik er toch in geslaagd.

Verder verdienen mijn ouders in dit voorwoord ook een plaats. Zonder de uren naleeswerk was het mij nooit gelukt. Geen spellchecker die tegen hen opgewassen is! Naarmate de deadline dichterbij komt, leer je deze hulp pas echt appreciëren!

Tot slot ook nog een kort woordje van dank aan al mijn studiegenoten die het afgelopen jaar in dezelfde situatie hebben gezeten.

Bedankt allemaal!

Wim Peters, 18 augustus 2005