INLEIDING

Twee jaar geleden zag ik voor de eerste keer de film Evita (Alan Parker, 1996). De film is me bijgebleven. Enerzijds omdat de ganse film gezongen wordt, anderzijds omdat ik zo weinig wist over Eva Perón en mijn interesse gewekt werd. De maanden daarop groeide er een fascinatie. Ik begon informatie te verzamelen en te lezen over Eva Perón en het peronisme en ontdekte zo veel meer dan wat ik uit de film gehaald had.

Toen de tijd aanbrak dat ik een thesisonderwerp moest zoeken, was mijn eerste idee: «iets over Eva Perón of over Argentinië en het peronisme». In overleg met professor François besloot ik een krantenonderzoek te voeren. Ik zou de berichtgeving van vijf vlaamse kranten over het peronisme over een periode van 29 jaar (tussen 1945 en 1974) bestuderen.

Een jaar later, met vele dagen in de kelders van de Centrale Biliotheek, was ik echter niet tevreden over mijn onderzoek. De gevonden krantenartikels leverden weinig interessante informatie op, de meeste kranten namen het nieuws over van internationale persagentschappen. Tijdens dat jaar was ook mijn interesse voor film gegroeid. Daarom wou ik graag veranderen van thesisonderwerp. Ik zou rond de film en de persoon van Evita werken. Ik wist dat de tijd beperkt zou zijn. Omdat ik voor het eerste onderwerp al veel achtergrondinformatie verzameld en gelezen had over Argentinië, het peronisme en Eva Perón, zag ik er geen probleem in. Na overleg met mijn promotor begon ik vol goede moed aan mijn ‘nieuwe’ thesis. Dit is het resultaat geworden.

“Anything changed was an asset to the film. There is nothing duller on the screen than being accurate but not dramatic».[1]

Aanvankelijk wou ik weten of de musicalfilm Evita historisch correct was. Maar deze vraag was niet voldoende. Ik wist al dat die film dat niet was. Het is moeilijk voor een film om historisch correct te zijn, daarvoor moet de regisseur teveel rekening houden met andere factoren, vooral met filmische beslissingen.

Ik besloot mijn doelstelling uit te breiden.

Kan een historische speelfilm een goede bron zijn voor het verleden? Kan een speelfilm historisch correct zijn? En is dit nodig om een goede bron te zijn? Ik zal het specifiek over historische speelfilms hebben, waarmee bedoeld wordt fictiefilms die voor het grote publiek bestemd zijn.

De film Evita dient als case study. Is de speelfilm Evita een goede bron voor het leven van Eva Perón? Welk beeld roept deze film op bij de kijker?

Ik zal onderzoeken wat wel en wat niet verteld wordt over Eva Perón, en wat verdraaid werd.

Mijn onderzoek verloopt in enkele stappen.

Ik zal beginnen met een literatuuronderzoek over film als historische bron. Daarna zal ik de film Evita filmisch analyseren en tenslotte zal ik inhoudelijk de film vergelijken met literatuur over Eva Perón.

In het eerste hoofdstuk bespreek ik de verschillende visies van historici op speelfilms en de methodes die gebruikt kunnen worden om speelfims te onderzoeken met het oog op het geschiedenisonderzoek. Daarna licht ik ook de methode toe die ik gebruikt heb bij mijn onderzoek. Het tweede deel van het eerste hoofdstuk is een korte uiteenzetting van de filmanalyse, aangezien deze kennis noodzakelijk is wanneer iemand met films werkt en films wil beoordelen.

In het tweede hoofdstuk wordt het ontstaan en de evolutie van de musical en de film Evita geschetst. De film is namelijk een adaptatie van de musical Evita uit 1978 van Andrew Lloyd Webber.

In het derde hoofdstuk wordt de filmanalyse, die uitgelegd werd in hoofdstuk 1, toegepast op de film Evita.

Tenslotte wordt de inhoud van de film grondig bekeken in het vierde hoofdstuk. De film wordt vergeleken met literatuur over Eva Perón. Daaruit kan opgemaakt worden wat geromantiseerd wordt in de film en wat niet verteld wordt.

Het besluit zal tweeledig zijn. Ten eerste wordt er geconcludeerd of Evita een goede historische bron is. Zo ja, waarom wel, indien nee, waarom niet? Ten tweede worden historische speelfilms beoordeeld in het algemeen. Kunnen historische speelfilms goede bronnen zijn voor het verleden en hoe kunnen ze gebruikt worden in het historisch onderzoek?

Ik heb één film, nl. Evita, als onderzoeksobject genomen. Dit laat me toe deze film grondig te bestuderen. Om conclusies te trekken over speelfilm als historische bron zal ik essays van historici over verschillende speelfilms lezen. Deze essays zullen me helpen om te ‘oordelen’ over speelfilm als historische bron.

[1] Darryl F. Zanuck (Producer), in antwoord op de kritiek over de vrije interpretaties in zijn film ‘The Longest Day’. X, «Film the Legend», Economist, CCCXXXVII, 1995, 7938, p 104.