Dankwoord

Graag wil ik alle mensen bedanken die mij hebben geholpen bij het ontstaan van deze verhandeling. In de eerste plaats gaat mijn dank naar mijn begeleider, Karel Arnaut. Hij reikte me het onderwerp aan voor deze thesis en begeleidde me verder tijdens het schrijven van dit werk. Het is mede dankzij hem, als oprichter van de ‘Media Studies Group-Burkina Faso’, dat ik op mijn gedroomde manier heb kunnen kennismaken met het Afrikaanse continent. Daarnaast dank ik ook Prof. Pierre-Joseph Laurent van de UCL die me door zijn vele veldwerkperiodes in Burkina Faso een handvol eerste contactpersonen kon bezorgen. Mijn dank gaat vanzelfsprekend ook uit naar deze contactpersonen. Adama Ouédraogo, een Burkinese missionaris in België, liet me kennismaken met de pinksterbeweging via zijn kerk ‘La Nouvelle Jérusalem’ te Schaarbeek en trof bovendien de nodige regelingen om mij een verblijf in Ouagadougou te kunnen verzekeren. De Amerikaanse missionaris Richard Dunn was zo bereidwillig me een compilatie van evangelische programma’s te bezorgen die verschenen waren op de Burkinese televisiezender C.V.K.

            Natuurlijk ben ik ook al de mensen die me in Ouagadougou geholpen en gesteund hebben ontzettend dankbaar. Zij vormen de kern van dit werk en zonder hun hulp had dit project niet kunnen slagen. Zij toonde steeds grote interesse in mijn onderzoek en waren zo goed als altijd bereid om tijd voor me vrij te maken en mijn vragen te beantwoorden. In de eerste plaats bedank ik dus al de personen die zo bereidwillig waren om een bijdrage te leveren aan mijn onderzoek. Maar daarnaast ben ik ook al de mensen dankbaar die mijn verblijf in Ouagadougou zo aangenaam gemaakt hebben. Hierbij gaat mijn speciale dank naar Santi Salif en zijn familie, Samuël Ouédraogo en Dipama Placide. Dankzij deze mensen voelde ik me in Ouagadougou als een vis in het water en dat gevoel is onbetaalbaar! Mijn dank gaat ook uit naar de mensen die me onderdak geboden hebben en ervoor zorgden dat ik altijd een ‘thuis’ had om naar terug te keren. In het bijzonder zijn dit David Ouédraogo, de verantwoordelijke van de missiepost te Goughin, en de familie Kiemtoré. Ik mag ook de steun van mijn medestudenten niet vergeten. Ik bedank ze alle zes voor de gezellige momenten die we ginder hebben gekend.

            Dichter bij huis dank ik mijn ouders omdat zij het hebben mogelijk gemaakt dat ik twee maanden lang in Ouagadougou kon vertoeven. Hier moet ik eveneens de mensen bedanken die mijn V.L.I.R.-beurs hebben goedgekeurd. Mijn oprechte dank gaat ook uit naar mijn vrienden en mijn kotgenoten voor de morele steun en de uurtjes ontspanning. Ook mijn zus wil ik bedanken voor de grafische bijstand en de nuttige computertips. En ten slotte, ‘last but not least’, wil ik nog mijn moeder en mijn steun en toeverlaat, Filip Thues, bedanken voor het moeizame leeswerk, het uitspreken van bemoedigende woorden en vooral hun stilzwijgen wanneer ik daar nood aan had.