Woord Vooraf

In het huis van mijn jeugd waren de muren bedekt met zwart vinyl. De peuter-kleuter-kleine jongen van toen leefde zijn dagen tussen de kleurige hoezen die overal in het rond slingerden. Maar de jaren verstreken, de tijden veranderden. Het zacht-zwarte vinyl werd scherp glanzend plastiek, de krakende naald werd een hoogtechnologische laser, maar de liefde voor muziek bleef.

Toen dus een kleine eeuwigheid later de kleine jongen van vroeger op zoek ging naar een intrigerend en waardevol onderwerp voor zijn licentieverhandeling, die de kroon op vier jaar historische studies moest worden, was het geen wereldschokkende verrassing dat hij daar opeens stond met een droom van een verhaal over Rock’n’Roll, Vlaanderen en de wonderlijke jaren vijftig van de vorige eeuw.

Het werk dat hier nu voor u ligt zou echter een droom gebleven zijn als er niet anderen geweest waren die hem steunden, die iets waardevols zagen in zijn droom.

Het waren echter drukke tijden waarin ik soms wel eens vergat duidelijk te maken hoezeer deze steun geapprecieerd werd. Daarom verdienen deze mensen hier een welgemeend en hartelijk dank u wel.

Allereerst gaat mijn dank uit naar Professor Art, die vanaf het begin in mij geloofde en achter mijn idee stond, wiens deur steeds open stond voor vragen en verzuchtingen en die mij duidelijk maakte hoe wonderlijk het kan zijn een onderwerp te onderzoeken waarvan op voorhand niet met zekerheid gezegd kon worden of het vruchten af zou werpen.

Vervolgens wil ik mijn ouders bedanken. Voor de vele uren van teksten nalezen en fouten verbeteren, maar zeker en evenzeer omdat ik alles aan hen te danken heb. Zonder hen zou ik niet gestudeerd hebben, geen eten op mijn bord gehad hebben, geen kleren aan mijn lijf gehad hebben. Mijn vader wil ik speciaal bedanken voor de vele goede ideeën, boeken en om de liefde voor muziek. Aan mijn moeder heb ik het te danken dat de aanvankelijke massa typ-, stijl- en grammaticale fouten beperkt werd tot die waar de koppige auteur echt geen afstand van kon doen.

Hicham en Mattias, dankzij jullie strenge oog werd mijn thesis er niet alleen leesbaarder en correcter, maar ook mooier en helderder, zowel vanbinnen als vanbuiten. Zonder jullie had ik het niet kunnen doen.

Ook Jan Torfs, de ex-hoofdredacteur van Juke Box, wil ik hier bedanken omdat hij zelfs vanuit het broeierige Zuid-Oost Azië nog tijd voor mijn vragen kon maken en mij zo gastvrij ontving in zijn huis om met mij te praten.

Maar ook de mensen van het Muziekcentrum, het Ledoux-Filmarchief, de Albertinabibliotheek en alle universiteitsbibliotheken waar ik uren gesleten heb, verdienen zeker en vast een vermelding, want de grootste opgave van dit werk was waarschijnlijk de zoektocht naar relevante literatuur om mij steeds met kleine stapjes vooruit te helpen. Als deze tientallen mensen er niet waren om mij te helpen, kon er gewoon geen sprake zijn van historisch onderzoek.

Er zijn waarschijnlijk nog een hoop mensen die ik hier vergeten ben. Jullie weten wel wie jullie zijn. Dus als we elkaar nog eens ontmoeten, mag je mij het zeker kwalijk nemen, maar dan maak ik dat wel goed boven een kop koffie of ne Stella.

Dank u wel, allemaal.

En: welkom. Welkom in de lang vervlogen wereld van Rock’n’Roll, die nog even levend is als altijd. Ik hoop dat u er iets aan zal hebben, dat mijn zoektocht ook een beetje de uwe kan worden, dat mijn antwoorden ook een beetje die op uw vragen kunnen worden.

Gent, april 2003