Woord vooraf

Op enkele examens na is het afwerken van deze licentiaatverhandeling de laatste krachtinspanning van de opleiding tot licentiaat Moderne Geschiedenis. Gedurende vier jaar waren papers steeds heel belangrijk: de ‘vita’ in eerste kan, de historische oefeningen in tweede kan, het werkcollege in eerste lic en dan nog een handvol papers voor verschillende vakken. Wat wij allemaal bij elkaar geschreven hebben in onze vier jaar in Leuven… Vrienden in andere opleidingen konden er niet aan uit dat wij het tijdens de examens relatief rustiger hadden dan hen. Wij hadden dan ook al ettelijke studiepunten (tegenwoordig zijn het credits…) binnengehaald door onze schrijfsels in te dienen. Deze licentiaatverhandeling vormt van dat alles het perfecte slotstuk. Tussen september 2004, toen ik in het bureau van prof. dr. Van Molle zat om informatie in te winnen over mogelijke onderwerpen, en juni 2006, de moment van afstuderen, situeren zich twee jaar van bibliotheek- en archiefwerk. Deze bundel papier is daarvan het eindresultaat.

Ik zou prof. dr. Van Molle willen bedanken voor haar opbouwende kritiek, haar stimulerende en motiverende houding en niet in het minst voor haar bereikbaarheid: aanwezig op het spreekuur, snelle reacties op e-mails en snel en grondig nalezen van eerste versies. Spookverhalen van medestudenten doen beseffen dat het helemaal niet zo vanzelfsprekend is.

Ik had het al over bibliotheek- en archiefwerk. Het personeel van dergelijke instellingen kan vaak een onbetaalbare hulp zijn. Ik denk in de eerste plaats aan het personeel van alle bibliotheken van KULeuven, aan mevrouw Nihoul van Infodoc en aan het personeel van KADOC. Ook bedankt aan het vriendelijke, Nederlandssprekende personeel van de Koninklijke Bibliotheek Brussel, jammer dat zij een bedreigde diersoort vormen.

Mijn ouders wil ik bedanken voor alles. Ook al was ik niet altijd even goed bestand tegen hun oprechte vragen naar ‘hoe het vlot’, toch betekende hun morele steun veel voor mij. Ook de materiële ondersteuning was onontbeerlijk: vier jaar voortstuderen en op kot zitten, het is een rekensom met een uitkomst om niet goed van te worden. 

Dan zijn er nog de vrienden die een bedanking verdienen, zowel die in Reet als in Leuven. Het was niet altijd even makkelijk te pendelen tussen twee vriendengroepen, maar allebei de groepen zijn het meer dan waard.

Last but definitely not least, bedankt Vicky voor het nalezen, bedankt voor het achter mijn vodden zitten, bedankt om mijn gezaag te aanhoren, bedankt om mij op te peppen… Met andere woorden, bedankt om voor mij alles te doen wat ik vorig jaar geprobeerd heb voor jou te doen. Ik hoop dat ik er toen even goed in slaagde als jij…