Dankwoord

Bloed, zweet en tranen luidt het adagium, maar in het evenaarsgebied wordt het bloed veeleer vergoten aan de muggen dan aan het onderzoek; over het zweet willen het niet hebben. Het is een unieke kans om academisch onderzoek in het buitenland te kunnen verrichten, maar boven alles was het een schitterende en leerrijke ervaring. Daarom staat een uitgebreid dankwoord hier op zijn plaats.

In de eerste plaats gaat mijn dank uit naar Prof. Dr. P. Van Damme, zonder wie het hele onderzoek naar microfinanciering geen richting had gekregen, en die sneller dan het licht reageerde op vragen en verzoeken. Ten tweede bedank ik Marijke D’Haese die me op het goede Ecuadoriaanse spoor bracht, en steeds klaar stond om alle twijfels weg te nemen. Door de Universitaire Ontwikkelingssamenwerking van de VLIR hoefde ik niet de Atlantische Oceaan over te zwemmen; zonder de beurs had ik de reis nooit kunnen maken.

            Grote dankbaarheid en een warm hart draag ik toe aan de academici van de ‘Escuela Superior Politécnica del Litoral’ (ESPOL) in Guayaquil. Eerst en vooral aan Dr. Paúl A. Herrera, die me zeer goed heeft opgevangen en zowel op praktisch als op wetenschappelijk gebied een grote steun is geweest. Zonder de connecties van Prof. Dr. Ramón Espinel was ik er nooit in geslaagd enkele grote vissen te strikken voor een interview. Msc. Leonardo Sánchez (en zijn blauwe Toyota), en Ec. Alina Sánchez dank ik voor de hulp, de introductie, de ritten, en de vriendschap.

            Heel wat mensen hielpen me aan betrouwbare informatie; sommigen deden nog veel meer dan dat. Ik bedank Ing. Carrera en het hele personeel van de coöperatief ‘Salitre’ voor hun tijd, hun medewerking en de tour in de provincie. Ook de hulp van Wilson Carrasco van ‘Trias’ en ‘Recoopsic’ was onontbeerlijk. Verder dank ik de medewerking van het personeel van de Coöperatief ‘Maquita Cushinchic’ in Quito, Milena Velasco van ‘Red de Mujeres’ in Vinces, José Tonnello en het personeel van de ‘FEPP’, Olivier Pierard van ‘BTC’, en alle geïnterviewden. Mijn grootste respect en het meeste succes wens ik toe aan alle medewerksters en leden van ‘Hogar de Cristo’ in Prosperina. Zij geven een toekomst aan een vergeten sloppenwijk.

            Tot slot dank ik mijn moeder die me steeds opnieuw een kans geeft, en veel meer. Met Florian, Jordi, Isabel, Isabel, Ine, Kristof, Washington, Fanny, Jesús, en Arturo staat Ecuador voorgoed in ons geheugen gegrift. Moge het daarmee niet ophouden. Deze thesis is opgedragen aan alle Ecuadorianen die me oprecht krediet vroegen in de hoop op een beter leven, voor zichzelf en voor hun kinderen.