Dankwoord

Ik had deze verhandeling voor geen geld ter wereld durven afgeven zonder de steun van mijn promotor, Prof. Dr. Vos. Niet alleen sloeg dankzij hem, zoals bij Paulus op weg naar Damascus, de ‘bliksem in op mijn paard’, maar schoot het paard ook in volle galop voorbij de finish. Hij heeft mij, zonder het te weten misschien, een enorme dienst bewezen. Dank u wel.

Mijn tweede knieval richt zich naar de Vlamingenstraat 39 in Leuven, in de persoon van M. Luc Vints, die in heel veel verhandelingen al hartelijk bedankt werd. Ik weet nu waarover ze het hebben en kan niet anders dan hem allerhartelijkst te bedanken voor zijn richtlijnen en kennis terzake. Dank u wel.

Dank ook aan iedereen bij het KADOC die mij geholpen heeft met wat dan ook.

Verder ook dank aan mijn ouders, natuurlijk. Voor alles. Maar vooral ook omdat ze me hebben gesteund in mijn keuze om geschiedenis te gaan studeren, dat ze mij blijven steunen zijn op de momenten dat het doel wat wazig werd en dat ze af en toe ook eens een beetje hun stem hebben verheven om mij te motiveren. Mama, papa: you guys are the best. Dank u wel.

Dank aan mijn lieftallige zus, Laurence, omdat ze dagelijks even binnensprong om te informeren naar de gang van zaken en aan mijn broer, Guillaume, voor de dagelijkse voetbalpauze in de tuin en de bezorgdheid om mijn gezondheid. Dank u wel.

Dank aan mijn vrienden die mij steunden door niet te bellen om leuke dingen te gaan doen en mij te helpen wanneer ik het hen vroeg. Elisabeth voor de wandelingen, Stoffel voor de technical support, William voor de dagelijkse peptalk.

Aan Atlas, mijn hond, die lange uren aan mijn voeten lag te slapen.

En tot slot dank aan Philippe: hij was de perfecte boksbal, het ‘luisterende oor’, om maar te zwijgen van de honderden harten die hij me onder de riem stak. Dank u wel.