VOORWOORD

Kirgizië was in de voorbije maanden niet meteen het meest sexy onderwerp in gesprekken met collega’s en vrienden. Veelal wist men niet waar het land lag, en indien wel waarom in godsnaam een student conflict and development zonder banden met het land er voor zou kiezen. Ik geef toe dat het een gedurfde en onzekere keuze was, maar ik heb het me niet beklaagd. Zoals er bij anderen vaak verwondering was over mijn keuze, was er bij mezelf vaak verwondering en verbazing over zowel de uiterlijke kenmerken van het land als over de geschiedenis en de recente evoluties. In combinatie met mijn vorig onderzoek over Afghanistan zijn mijn ogen over deze boeiende doch ongekende streken veel open gegaan en is mijn zin om ze nog beter te leren kennen sterk aangescherpt. Ik hoop dan ook in de nabije of verre toekomst nog steeds verwonderd te kunnen geraken over hetgeen zich ‘ginder’ afspeelt.

Dit werkstuk is de afsluiter van een bewogen jaar op professioneel en persoonlijk vlak. Het was geen sinecure om in een dermate stressvolle omgeving met dit werk bezig te zijn, maar ik ben enorm blij en voldaan dat het me gelukt is. Zonder hulp van enkele belangrijke mensen zou ik nooit aan het einde van het werk geraakt zijn. Ten eerste zou ik mijn vriend willen bedanken voor het ondergaan van de frustraties, maar ook voor het brengen van de noodzakelijke rustmomenten en de vele bemoedigende woorden. Ik bedank ook al mijn vrienden en collega’s voor de steun, de frisse pint en de goede babbels. Ik hoop ook voor hen een goed klankbord en ontspanning te zijn geweest. Verder bedank ik mijn familie voor hun niet aflatende en vaak welgekomen steun. Ik bedank ook graag mijn promotor en commissarissen voor het nemen van de nodige tijd om dit werk te lezen alsook voor hun kritische en gefundeerde reflecties. Het was een uitdaging om mensen met grote kennis en ervaring een werk aan te bieden dat hen tegelijk kan boeien, maar evengoed nieuwe vragen en antwoorden kan oproepen.