Ten Geleide

Tussen de eerste ideeën voor een scriptie-onderwerp en het uiteindelijke resultaat leg je als student een hele weg af. Soms loopt het pad een flink eind bergop, om vervolgens weer over te gaan in een aangename afdaling. Er zijn mensen die je de hele weg vergezellen, terwijl anderen maar even meelopen en je tocht verrijken.

Dit onderzoek begon met het vage idee om iets te doen met handicaps, liefst vanuit een demografische invalshoek. Dankzij de ideeën en de tips van een aantal mensen kreeg de opzet concreet vorm en inhoud. In de eerste plaats wil ik oprecht mijn promotor, professor Chris Vandenbroeke, bedanken. Hij signaleerde de mogelijkheid om te werken op basis van de gegevens in verband met de medische keuring in het kader van de conscriptie. Vanaf de eerste contacten met hem en zijn assistente, dr. Isabelle Devos, stond hun deur letterlijk en figuurlijk steevast open om te luisteren naar de stand van zaken, advies te geven of literatuur te vernoemen. Meteen wil ik ook professor Karel Velle danken voor de interesse die hij als commissaris toonde voor het onderzoek.

Buiten de universiteit ben ik veel dank verschuldigd aan mijn oom Ben Wuyts die als historicus al langer in dit onderwerp geïnteresseerd is. Hij ligt mee aan de basis van dit onderzoek. Zonder mijn neef Koen Wuyts zou het theoretische deel niet geweest zijn wat het nu is. In discussies hem is bij mij het inzicht gegroeid dat een handicap meer is dan een fysiek gebrek, maar dat het ook een sociaal gegeven is.

Tot slot wil ik ook de mensen die ons dag in dag uit gesteund hebben en zonder wiens hulp deze scriptie niet gemaakt zou kunnen zijn. In de eerste plaats mijn grootouders uit Beveren-Waas, bij wie ik tussen het opzoeken in het rijksarchief door steeds welkom was. Ik dank ook van harte mijn ouders, die mij twee jaar lang gemotiveerd en geholpen hebben. Maar vooral Katlijn verdient alle lof voor haar geduld, begrip en behulpzaamheid.