Voorwoord

Het voorspellen van het leven wat je op je 13^e bedacht te zullen krijgen komt zelden uit. Toen wilde ik vol overtuiging dierenarts worden, of milieuactiviste bij Greenpeace, maar blijkbaar ook psycholoog. Maar na een jaar van aanzienlijke psychologische beproevingen, experimenten en gepieker werd er alsnog van studie gewisseld. Theater-, film en televisiewetenschap moest het definitief gaan worden. Zonder enig besef of realisatie wat ik ermee zou kunnen in de toekomst werd er voor de verandering niet nagedacht. ‘Studeren wat ik leuk vind’ was het motto, of je er nu geld mee verdient of niet. Na het eerste jaar was al duidelijk dat de theater-, film-en televisietheorieën niet mijn aandacht konden vasthouden die gewenst was op de studie. Godzijdank was er een verborgen media-afdeling te vinden, die ook nog een eigen specialisatie was: de Nieuwe Media. Voor het eerst maakte ik met plezier de opdrachten, las ik de artikelen uit en bleek ik er ook nog een eigen mening over te hebben. Door mijn studie-uitwisseling naar Melbourne belandde ik door een documentaire keuzevak in een tussengebied: de Documentaire en de Nieuwe Media. Er bleken al gauw een hoop discussiepunten en aspecten aan te zitten die ik interessant genoeg vond om ze mee te dragen naar Nederland en al snel wist ik dat dit mijn afstudeeronderwerp ging worden.

Voor het schrijven van deze scriptie wil ik bedanken:

Ann-Sophie Lehmann, die de zaken niet moeilijker maakte dan ze waren, mij de nodige aansporing gaf zonder me te verwennen. Zij creëerde de perfecte combinatie van zelfstandig werken en begeleid worden.

Frank Kessler, als tweede lezer, die tijdens de afwezigheid van Ann-Sophie mij op gang heeft gehouden en vanuit een filmhistorische achtergrond mijn scriptie kritisch heeft bekeken.

Mark en Marjolein Vierhout, die de studie hebben betaald zonder er ooit iets voor terug te willen. Voor het vertrouwen in mijn kunnen en het geloven in het vertrouwen (en het corrigeren van mijn Nederlands).

Roel Oude Nijhuis voor het stilzwijgend aanhoren van mijn geklaag over de scriptiestress, het wegmasseren van stijve schouders en het toedienen van aspirientjes bij de zoveelste hoofdpijn.

Anne Vierhout