Woord vooraf

            Toen ik tijdens mijn buitenlandse studie twee jaar geleden in contact kwam met enkele Colombianen, viel me op hoe weinig aandacht naar hun land gaat. De berichten over Colombia die bij ons het nieuws halen zijn bovendien steevast negatief. Maar ondanks het gewapend conflict scoort het land op economisch en cultureel vlak helemaal niet slecht. Het verhaal van Colombia is er één van geweld en bloedvergieten maar ook één van hoop op beterschap. Dit was voor mij de aanzet om een eindverhandeling over het gewapend conflict in Colombia te maken.

Deze eindverhandeling was echter nooit tot stand gekomen zonder Alvaro, Ligia, Rafael en Ramiro, mijn kotgenoten in Madrid, die me lieten kennismaken met Colombia en klaar stonden om al mijn moeilijke vragen te beantwoorden. Ook Prof. Kris Buyse wil ik bedanken voor het promoten van mijn eindverhandeling, de interessante suggesties en goede raadgevingen.

Verder gaat ook een woord van dank uit naar mijn ouders, Annemieke en Peter voor het luisterende oor en de kritische commentaar. Tot slot vergeet ik de steun van mijn vrienden niet, in het bijzonder mijn vriendin Tine, die me hoop en vertrouwen in een goede afloop schonk.

Joris Van der Linden,

6 mei 2006