Voorwoord

Altijd is mij verteld dat het schrijven van je scriptie een bijzonder vervelende aangelegenheid is: het zou een eindeloos durend hemeltergend proces zijn waarbij je of langzaam in een social outcast veranderd omdat je alleen nog maar over je scriptie kan praten of juist door je studieontwijkend gedrag maandenlang elke dag in de kroeg zit met je vrienden. Kortom, niet echt een onderdeel van je studie om naar uit te kijken. Maar ik heb de afgelopen drie maanden juist het tegendeel ondervonden. Dankzij mijn begeleider, Maarten van Rossem, kon ik snel aan de slag gaan en door zijn snelle reacties en goede aanwijzingen was ik altijd in staat om meteen verder te werken. Hiervoor ben ik Maarten dan ook erg dankbaar, zeker gezien het grote aantal horrorverhalen over scriptiebegeleiders die mij de afgelopen maanden ter ore zijn gekomen.

            Natuurlijk zijn er nog veel meer mensen die mij hebben bijgestaan. Allereerst wil ik mijn lieve ouders bedanken, die mij niet hebben kwalijk genomen dat ik de huiskamer bezaaide met boeken, artikelen en laptop, de koelkast leeg at en dus feitelijk weer thuis woonde. Jan, Annemarie en Karen, bedankt dat jullie elk hoofdstuk lazen en met me meedachten. Michiel, Anne en Niels, ook jullie bedankt voor jullie luisterend oor. Lubert, jij was er altijd voor me, dank voor je begrip en steun. En last but certainly not least: Joyce, bedankt voor de gezellige vrijdagavonden waarbij er even niet aan de scriptie werd gedacht.

Tenslotte wil ik iedereen in mijn omgeving bedanken dat ze er altijd waren om mijn verhalen aan te horen en geïnteresseerd te blijven, of in elk geval zo beleefd waren om te doen alsof…

Liza Groeneveld