Het gebied rond de
Oostzee met de aangrenzende Scandinavische landen, de Baltische staten, Rusland
en Polen, lijkt tegenwoordig minder belangrijk voor Nederland en de Nederlandse
economie. In de 17e eeuw was de verbinding met Noord-Europa echter van vitaal
belang voor de Republiek der Nederlanden.In de loop van de 16e en 17e eeuw ontwikkelde de jonge Republiek der Nederlanden zich tot een economische macht van betekenis met de Amsterdamse stapelmarkt als bloeiend centrum. Aan de basis van dit opmerkelijke economische succes lag de handel met het Baltische gebied. Deze handel verliep niet zonder problemen. Zweden en Denemarken wedijverden om de macht en zagen de Oostzee als hun eigen binnenzee. Vele oorlogen waren het gevolg.
Dit onderzoek bespreekt de verwikkelingen rond de Noordse oorlog (1655-1660) aan de hand van de uitgebreide briefwisseling tussen raadpensionaris Johan de Witt en de Amsterdamse regent Coenraad van Beuningen, die door de Staten Generaal aan het hoofd van een ambassade naar Denemarken was gestuurd. Zijn ideeën over hoe de situatie aangepakt moest worden, verschilden nogal met die van Johan de Witt. Van Beuningen was een groot voorstander van militair ingrijpen. Johan de Witt echter voerde een veel gematigdere koers. Hij probeerde een compromis te bereiken tussen voor- en tegenstanders van een (dure) oorlog tegen de Zweden. Hoe ging de raadpensionaris om met een ambassadeur die er een radicaal andere mening op nahield?
Verder geeft dit onderzoek een interessante inkijk in de diplomatie en internationale politiek van het Europa van de 17e eeuw, èn laat zien hoe Johan de Witt, één van de belangrijkste politici die Nederland ooit heeft gekend, politiek bedreef.